'Tante Ger' na 53 jaar uitgezwaaid door Bovekerk Evenementen

MEERKERK • Toen haar vrienden Wim en Jannie Bovekerk een frietzaak begonnen in Meerkerk, werd ze gevraagd om hand- en spandiensten te verrichten. En toen gestart werd met de verzorging van evenementen, ging Ger van der Grijn mee.

Eind vorige maand kwam er een einde aan het lange werkzame leven van Ger van der Grijn. Ze had nog wel 'even' willen cateren, maar door lichamelijke ongemakken moest ze - na 53 jaar (!) Bovekerk Evenementen - een andere keuze maken.

"Op bepaalde evenementen wordt er nog naar mij gevraagd. Afgelopen jaar was ik er tijdens de Paardenmarkt in Ameide voor het eerst niet bij. Dat valt schijnbaar op, maar het is niet anders", aldus een realistische Ger van der Grijn.

Bijna anderhalf jaar geleden viel de nu 80-jarige Meerkerkse. "Ik gleed onderuit in mijn werkkamertje, waar ik kleding verstel en repareer. Na een geslaagde operatie bleek het bot van mijn heup niet aan elkaar te groeien. Een nieuwe ingreep was noodzakelijk en van lieverlee zag ik wel in dat ik het werk bij Jacomine en Wijnand vaarwel moest zeggen. Ze hebben nog wel een paar keer gevraagd om in te vallen, maar het lopen met volle dienbladen bier of koffie is niet meer verantwoord. Helaas."

Lief en leed
Ger mijmert. "We woonden als jonge gezinnen tegenover elkaar aan het begin van de Zouwendijk. Onze oudste dochters Arja en Marjon groeiden op met Elle-Marieke Bovekerk. We pasten op elkaars kinderen en al snel werd ik tante Ger genoemd. In al die jaren hebben we heel veel lief, maar ook leed gedeeld. Helaas zijn Wim en Jannie een aantal jaren geleden overleden. Mooie herinneringen blijven, zeker nu in de laatste weken."

Cafetaria
Want terugkijken op 53 jaar is niet niets. "Wim reed kaas bij Schep, maar zag op een gegeven moment een gat in de markt en dat was friet bakken. Hij kocht de voormalige bakkerij naast het postkantoor in de Tolstraat en startte als een van de eerste ondernemers in de regio een cafetaria. Met Jannie maakte ik schoon en op een gegeven moment stond ik ook patat en snacks te bakken. 'Jij weet waar er gewerkt moet worden', complimenteerde Wim mij vaak."

Mobiele frietwagen
Maar De Halte' werd al snel te klein. "Met een mobiele frietwagen bezochten we diverse evenementen. Niet veel later vestigde het jonge cateringbedrijf zich in de oude melkfabriek aan de Gorinchemsestraat. Op jaarmarkten, autocrossen, paardenmarkten en wielerkoersen kregen we het niet aangebakken. In Limburg zag de wielerliefhebber weinig van de wedstrijden. Eten en vooral drinken was belangrijker. Later stonden we op trekkertrekwedstrijden en daar was het consumptiegebruik niet minder."

Tot diep in de nacht
Ger lacht. "Ik ga het missen. Niet alleen de contacten met de vaste klanten, maar vooral de band met mijn collega's. Jarenlang gingen we hele dagen tot diep in de nacht op pad. Soms verdienden we niet veel. Vooral in de begintijd, want Wim ging overal op af. Na de overname door zijn jongste dochter Jacomine is dat veranderd. En met de nieuwste generatie op komst wordt er nog zakelijker gewerkt. Mijn jongste kleindochter Sanne is vakantiehulp en heeft het reuze naar haar zin. De opvolging is verzekerd, ha ha. Overigens ging haar vader John, als snotneus en net zijn vrachtwagenrijbewijs op zak, ook met ons mee."

Ook De Bovezolder blijft. "Ik werkte graag op 'zaal'. Tijdens kaartavonden of ledenvergaderingen van de Oranjevereniging of buurtclubs was het altijd een feest van herkenning. Ik kende de klanten en schreef de bestellingen op, om ze later weer uit te serveren. Natuurlijk stonden de snacks en de beroemde Bovi-hamburger op het lijstje. Nogmaals, ik ga het missen."

Naaiwerk
Helemaal los van Bovekerk Evenementen is de pensionado niet. "Ik blijf het naaiwerk doen. Ze komen kapotte werkkleding of tafelkleedjes brengen en doen dan gelijk een bakje koffie. Ik weet de tijdstippen wanneer er in Het Praathuis pauze is. Een mooie gelegenheid om de spullen terug te brengen. En als er een wagen wegrijdt, dan weet ik welk evenement wordt bezocht. Dat zal nog wel even duren..."