Anna Kalicka viert Poolse kerst in Langerak

LANGERAK • Anna Kalicka woont sinds 2010 in Nederland. Ze heeft meer Nederlandse dan Poolse vrienden, maar kerst viert ze grotendeels op zijn Pools. 'Ik moet een tussenoplossing vinden, een mix van de Poolse traditie en de Nederlandse.'

Het was de liefde die Anna acht jaar geleden naar Nederland bracht. "Ik ontmoette Piotr in Warschau", vertelt ze in haar rijwoning in Langerak, terwijl haar achtjarige dochtertje Kinga aan tafel figuurtjes maakt van kleine plastic bolletjes. Anna had een goede baan. "Ik werkte als logistiek manager bij een internationaal bedrijf. Piotr was tijdelijk in Polen, hij woonde al sinds zijn achttiende in Nederland. Hoewel hij geen werk had toen we elkaar leerden kennen, besloten we naar Nederland te gaan. Aanvankelijk voor eventjes. Piotr zei: 'In Nederland is meer werk. En omdat hij de Nederlandse nationaliteit heeft, is het voor hem moeilijk om werk te vinden in Polen."

Piotr vertrok eerst. "Om alles in orde te maken. In september, een half jaar later, kwam ik ook, met Kinga die inmiddels was geboren. We gingen in Leerdam wonen. Het begin was moeilijk voor mij. Ik spreek Engels en kon daardoor wel makkelijk communiceren, maar ik had geen werk en geen vrienden. Waarom ben ik hier, dacht ik. Ik voelde mij niet zelfstandig, dat voelde niet goed." Ze wilde Nederlands leren spreken en startte in februari 2011 met taallessen.

Vriendschappen
Piotr en Anna verhuisden naar Langerak. In 2014 werd hun zoontje Kasjan geboren. Doordat Anna veel met Nederlanders optrok, bouwde ze snel vriendschappen op en leerde ze de taal vlot. "Ik ging met Kinga naar de speeltuin, ontmoette Nederlandse moeders, begon met werken. Stap voor stap werd mijn kennissenkring groter en de taalbarrière werd steeds kleiner. Op een gegeven moment had ik hier geen Poolse vrienden, alleen Nederlandse. Ook nu heb ik niet veel Poolse vrienden, terwijl hier veel Polen wonen. Ik kies voor mensen, niet voor nationaliteit. Ik woon hier en ben nieuwsgierig naar ervaringen van mensen uit andere landen." Mist Anna haar geboorteland? "In het begin miste ik vooral familie. We hadden contact via Skype. Nu heb ik het drukker dan aan het begin en heb ik geen tijd om echt wat te missen." Kerst met familie, dat gaat ze wel missen. "In Polen komt de hele familie dan bij elkaar. Hier heb ik geen familie."

Stro op tafel
"Ik ben opgegroeid in een klein dorpje. Toen ik klein was kregen we op de 24ste december na het ontbijt geen eten meer. We vastten, dat hoorde bij het wachten op Jezus' geboorte. Voor het avondeten werd stro op tafel gelegd, daarna aan elke kant van de tafel een stukje brood. Stro verwijst naar de geboorte in een stal. En het brood betekent dat niemand honger hoeft te krijgen. Verder staat er op kerstavond een extra bord op tafel, voor een onverwachte gast. Volgens de traditie moeten er twaalf gerechten zijn. Dat verwijst naar de twaalf apostelen. De gerechten verschillen per regio. Het lekkerst vind ik soep van rode bieten met daarin tortellini, gevuld met paddenstoelen, ui en ei. Dat maak ik in Nederland ook met kerst."

In Polen was ze gewend om pas op 24 december de kerstboom neer te zetten en te versieren. "Toen ik net in Nederland was, deed ik dat ook zo. Mensen keken raar naar ons, omdat we hem zo laat opzetten. Nu zet ik hem al begin december op, zoals het hier hoort. Ik moet een tussenoplossing vinden, een mix van de Poolse traditie en de Nederlandse."

Op 24 december zal ze overdag gewoon moeten werken. "Als ik thuis kom, maak ik de tafel mooi, volgens de Poolse traditie en er komen Poolse vrienden. En er liggen cadeautjes onder de boom, net als vroeger thuis." Na de feestelijke maaltijd gaat ze naar de katholieke kerk in Schoonhoven. "Ik wil de kinderen opvoeden met de geboorte van Jezus. De kinderen kunnen daar meedoen met een voorstelling over het kerstverhaal. Er zijn ook Poolse diensten in Nederlandse steden, maar daar heb ik geen behoefte aan."

Gourmetten
Anna's relatie met Piotr is stukgelopen. Eerste kerstdag viert ze dit jaar met haar kinderen. "Dan hebben we een rustige dag thuis, of we gaan naar de bioscoop ofzo. Op tweede kerstdag komen er vrienden op bezoek. Soms Nederlandse, soms Poolse. Dit jaar ga ik naar vrienden, waar we op een Nederlandse manier kerst gaan vieren; we gaan gourmetten."

Nederland is haar 'nieuwe thuisland', zegt ze. "Want voor onze kinderen is Polen een andere wereld. Wat de toekomst brengt weten we nooit. Ik heb geen plan om binnen tien jaar terug te gaan. Meestal ga ik twee keer per jaar naar Polen, in de zomervakantie bijvoorbeeld. Ik voel me hier het meest thuis. Polen is mijn familie- en vakantieland. Als ik daar ben, weet ik dat ik weer afscheid moet nemen. Mijn leven is hier; in Langerak heb ik mijn plek gevonden."