'Sprookje' komt net niet uit
meerkerk • Wat was hij er dichtbij... Met nog twee kilometer te gaan probeerde Jan van Arckel-(club)renner Jens van den Dool solo naar de zege te rijden in de regionale wielerklassieker Arno Wallaard Memorial. De Hoogbloklander strandde in het zicht van de haven en zag de verrassende Brabander Pete Uptegrove er met de bloemen vandoor gaan. Oud-prof Bert-Jan Lindeman eindigde als derde.
Het was zaterdag een van de meest tumultueuze Arno Wallaard Memorials uit de geschiedenis. De polderkoers werd na twee zware valpartijen -in Nieuwpoort en op de Ammersekade-, waabij één van de renners zijn kaak brak, stilgelegd. Er waren achter het peloton namelijk geen ambulances meer beschikbaar en de regels schrijven dan voor dat de wedstrijd moet worden geneutraliseerd.
Smetje
"Overall ben ik wel tevreden, maar die neutralisatie en de ernstige verwondingen van een tweetal renners zijn toch wel een smetje op deze prachtige wielerdag", aldus koersdirecteur Arno van der Veen kort na afloop.
"We moesten kiezen. Of nog een grote ronde door de polder en dan geen finalerondes door Meerkerk. Dan wel terug naar de juniorenronde via Noordeloos en wel de plaatselijke finales rijden. We wilden per se die finales rijden, waarbij we ook nog de dikkebandenrace konden laten doorgaan. Het was redden wat er te redden viel en hopen dat het toch nog een mooie wedstrijd zou worden."
Poging zes
En dat werd het. De inspanningen van de organisatie werden meer dan beloond. Eenmaal weer op de fiets ging het vanaf de eerste meters van de nog ruim 75 te verrijden kilometers er vol op. De wind werkte op het korte stukje over de Lekdijk ouderwets mee en over de verschillende slingerwegen in de prachtige Alblasserwaard was het genieten voor de vele toeschouwers.
Er ontstond een kopgroep van 21 renners met hierbij onder meer de regiorenners Jens en Kelvin van den Dool, Christiaan van Rees, Jarri Stravers en Jost van de Streek. Uiteindelijk bleef vooraan een zestal over, waaruit Jens van den Dool een ultieme poging waagde. In de laatste kilometer ging Pete Uptegrove nog over Van den Dool heen. De Brabantse clubrenner kwam voor veel publiek met een kleine voorsprong op Jens van den Dool over de meet.
Jammer, want zo'n kans krijg ik niet snel meer. Maar ik ben blij en mag trots zijn.
"Poging 6", rekende Van den Dool terug. "Ik heb vaak aangevallen en achteraf had ik er misschien twee minder moeten doen. Dan had ik wellicht wel kunnen winnen. Op weg naar de finish dacht ik: 'ik ga en ik kijk niet meer om', maar helaas was er net eentje sneller. Toen Pete op het viaduct mij voorbij snelde, was het even 'Shit, dit gaat niet lukken'. Jammer, want zo'n kans krijg ik niet snel meer. Maar ik ben blij en mag trots zijn op deze tweede plek."
Serieuze trainingen
Dat was zijn oudere broer Kelvin, eindigend op plek 17, ook. "Na de herstart moesten we er weer even in komen. Dat lukte en met Jan van Arckel sloten we vrij snel aan bij de kopgroep. Onze serieuze en gerichte trainingen voor deze AWM hebben zijn vruchten afgeworpen. Met dank aan onze vaste begeleiders Marco Luijten en Rob de Zeeuw."
Stokje in het wiel
Bert-Jan Lindeman, nummer 3 op het podium, baalde licht. "Met VolkerWessels rijden we altijd voor de winst, maar dit was vandaag het hoogst haalbare." Niet voor Pete Uptegrove, want die stak dus in de laatste kilometer figuurlijk een stokje in het wiel van Jens van den Dool. "Ik zag Jens vertrekken en voelde mij sterk. Het overgebleven kopgroepje draaide niet lekker en toen ben ik maar voor eigen kans gegaan. Maar zien hoever we zouden komen, en dat was net ver genoeg", lachte de renner van Monda Vakantieparken.