Lintjesregen
De nationale feestdagen zijn in IJsselstein en ook elders in onze regio rustig verlopen. Koningsdag was een ouderwets feest, en op 5 mei zag ik in IJsselstein maar één omgekeerde vlag; aan de Weegbree. Misschien gewoon een foutje van een brakke feestvierder. Dat kan gebeuren; bij de rijtoer na de kroning van koning Charles III werd langs de route ook met enkele omgedraaide Engelse vlaggen gezwaaid, maar dat viel niet op. In Frankrijk en België doen ze overigens ook niet moeilijk over omgekeerde vlaggen, maar dat terzijde.
De jaarlijkse lintjesregen bleef in IJsselstein beperkt tot een bescheiden motregentje zonder gedonder, en zonder mensen die door het lintje gingen. Het is nogal schimmig met die lintjes. Wie krijgt er wél een, en wie niet; en vooral: waarom (niet)? Net als bij het Eurovisie Songfestival wordt kwaliteit niet altijd gehonoreerd. Toekenning van onderscheidingen hangt vaak af van netwerk en willekeur.
Zo vind ik dat iemand die huidskleur gebruikt voor morele chantage en met fanatiek activisme de tegenstellingen tussen 'blank' en 'zwart' verscherpt, geen koninklijke onderscheiding verdient. In Volksrepubliek Mokum Krankjorum denkt men anders. Daar werd Anti-Zwarte-Piet-drammer Mitchell Esajas benoemd tot RIDDER (dus niet eens lid) van Oranje-Nassau; een politiek statement. De 'ridder' had naar eigen zeggen nog overwogen om de koninklijke onderscheiding die hem door kameraad Halsema hoogstpersoonlijk werd opgespeld te weigeren vanwege het koloniale verleden van het koningshuis. Ik weet nog een betere reden om zo'n lintje te weigeren: het feit dat met het wokistisch geïnspireerde ridderschap van meneer Haatzajas, pardon: Esajas de waarde van de Orde van Oranje-Nassau tot nul is gereduceerd.