• Jessica de Vroege voelt zich maar wat vereerd met de prijs.
• Jessica de Vroege voelt zich maar wat vereerd met de prijs. Foto: Jessica de Vroege

Award voor IJsselsteinse trouwfotografe

Zakelijk

IJSSELSTEIN • Jessica de Vroege, trouwfotografe, heeft een prestigieuze award gewonnen in de categorie documentairefotografie tijdens de trouwfotografiewedstrijd van Masters of Wedding Photography. ‘’Fotograferen heb ik altijd naast mijn loondienstbaan gedaan. Maar vanaf 2018 ben ik volledig voor mezelf begonnen. Het is echt een eer om zo’n prijs te winnen!’’

Jessica probeert met haar foto’s de sfeer van de dag vast te leggen. ‘Ik vind het mooi als klanten zich zo op hun gemak voelen dat ze bijna niet meer door hebben dat ik er ben. Als je als fotografe de hele dag opgaat in de sfeer dan is het een cadeautje dat ze zich zo op hun gemak voelen dat mensen gewoon gaan doen zoals ze zijn. Ik heb de award gewonnen met een hamburgerfoto. In dit geval was het een bruidspaar dat zei: ‘We hebben trek, we hebben nog tijd dus we gaan nog even wat halen’. Dus we gingen echt door de McDrive. Zo vind ik de foto’s ook het leukst, het is het echte verhaal, het is niet in scène gezet.

Jessica is opgegroeid in Montfoort, sinds zes jaar woont ze in IJsselstein. ‘’Voorlopig is dit nog wel mijn stekkie. Er zijn hier veel mooie locaties. Het oude stadhuis natuurlijk, dat echt heel mooi is, en daar wordt ook vaak getrouwd. Je hebt de parken, de Kloosterspeeltuin, de historische kruidentuin, sowieso het centrum is ook altijd leuk, de molen. De kasteeltoren, daar heb je, vooral in het voorjaar en de zomer, de bloembakken, daar laat ik bruidsparen tussen door lopen.’’

 
Jessica fotografeert ook bij familieshoots en bij uitvaarten. ‘’Tijdens een afscheid hebben mensen veel verdriet en vaak zien ze op zo’n moment niet hoeveel liefde er aanwezig. Dat soort momenten probeer ik te vangen, dat mensen elkaar troosten, dat er net even een hand wordt gepakt, of een hand op de kist.’’
Ook tijdens familieshoots zoekt Jessica naar oprechte situaties. ‘’Dan geef ik opdrachtjes zodat je met elkaar lacht in plaats van naar de camera. Er is een verschil. Het gaat niet om mij, het gaat om de verbinding. Dat wil ik terugzien.’’

Martha van Vuuren