Opvang: 'Van spandoek naar plakboek'
vuren • Vrijwilligers die actief waren op de crisisnoodopvang (CNO) kwamen samen om ervaringen te delen.
John blikt terug: “De momenten in de Halte met eerst de jeugd en later ook volwassen mannen waren erg gezellig. Het air hockey toernooi van Jeugdsoos De Halte werd internationaal toen er ineens ook jongeren uit Turkije, Syrië en Azerbeidzjan meededen. Omdat ik op meerdere plekken in Vuren actief ben, werd ik al snel gebeld toen bekend werd dat er tijdelijk asielzoekers in Vuren kwamen."
"Ik heb direct besloten me voor de volle honderd procent in te zetten. Ik ben er trots op dat het ons gelukt is alles goed te laten verlopen, al heb ik er ook een paar nachten wakker van gelegen. Niet omdat ik er geen vertrouwen in had, maar omdat ik door mededorpsbewoners niet altijd goed begrepen ben.”
Charlotte Wielemakers, sociaal werker bij Welzijn West Betuwe, organiseerde de bijeenkomst. Tijdens de opvang van asielzoekers in Vuren was zij het aanspreekpunt voor de vrijwilligers en samen met de locatie leiders van de CNO bracht zij de verschillende activiteiten in beeld.
“Zonder het enorme enthousiasme van vrijwilligers en de bereikbaarheid van iedereen om een stapje extra te doen, was dit niet gelukt. Er was elke dag iets te doen voor ‘de bewoners van de Koels’, zoals we de asielzoekers die tijdelijk onderdak hadden in Vuren noemden. Ze hebben zich als onderdeel van het dorp gevormd,” aldus Charlotte.
Sporten en koken bleken favoriete activiteiten. Samen naast elkaar bezig zijn en daarna samen genieten zorgt voor verbinding. De dames van de opvang hebben bijvoorbeeld eten geserveerd tijdens de eettafel en hebben koekjes gebakken voor de inloop van Vuren. Sommige vrijwilligers hebben zelfs een paar keer kunnen mee-eten op de opvang. Ze voelden zich een beetje bezwaard omdat normaal de overgebleven maaltijden naar de Voedselbank gingen.
Ebru geeft aan dat juist die momenten als heel waardevol zijn ervaren. Ebru woont al haar hele leven in Vuren sprekend vloeiend Turks en besloot zich direct in te zetten voor de CNO.
Ellen, die als vrijwilliger bijna dagelijks binnen liep, heeft nog regelmatig contact. Ze heeft zelf nog spullen gebracht bij een stel dat inmiddels woont op meer dan een uur rijden. Willem en Joke hebben warme herinneringen aan de verschillende vluchtelingen. Ze hebben nog regelmatig contact via de app.
Ze vinden het jammer dat de vluchtelingen niet bij elkaar konden blijven. Net toen ze een beetje een groep vormden, weer door het land verspreid werden.
De korte periode waarin de asielzoekers werden opgevangen maakte dat vrijwilligers zich makkelijker intensief konden inzetten. Vrijwilliger Kim geeft aan dat het met een drukke baan en een gezin lastig is om iedere week een ochtend vrij te maken. Wanneer de opvang voor langere termijn zou zijn, dan is eens in de twee weken beter vol te houden.
De vrijwilligers hebben ook wat kritische punten richting de organisatie. Zo is er behoefte aan meer materialen voor taalonderwijs. Soms hadden vrijwilligers het gevoel zelf het wiel te moeten uitvinden.
Brenda en Joke hebben ervoor gekozen activiteiten te organiseren en tijdens de activiteit alle woorden uit te leggen. Er zijn koekjes gebakken, er is geknutseld en waar de activiteit begon met een uurtje taal werd het al snel een hele ochtend.
Als gevolg van de tijdelijke taallessen voor bewoners van de Koels is er inmiddels een vervolg gepland voor inwoners die al wat langer in Vuren wonen en ook nog een behoefte hebben om met taal te oefenen.
Wie hieraan wil deelnemen of als vrijwilliger wil ondersteunen kan contact opnemen met Charlotte.
Aanmelden via meedoen@welzijnwestbetuwe.nl of kijk op www.welzijnwestbetuwe.nl