Grote vette mensen
Oma reageerde verrukt toen ze van de kleuter een zelfgemaakte envelop kreeg met daarin een vogeltje van papier. Ze was amper klaar met prijzen en bedanken toen hij de reden van zijn gift aan haar toevertrouwde. Het was niet omdat hij haar zo lief vond. Het was ook geen bedankje omdat ze iets lekkers had meegebracht en het was zéker niet uit beleefdheid.
De reden die hij opvoerde, was typisch een gevalletje waarbij volwassenen zich plots heel ongemakkelijk voelen. Waarbij ouders hun kinderen sissend corrigeren dat ze dat maar beter niet hardop kunnen zeggen. Een neiging waar ik mezelf trouwens ook op betrapte in een poging de gevoelens van oma te sparen.
Dit terwijl de kleuter het in zijn toelichting keurig bij de feiten hield. Net als Roald Dahl toen hij Caspar Slok introduceerde als de grote vette jongen die samen met Sjakie de chocoladefabriek mocht betreden. Daar moet nu verandering in komen, vindt de Britse uitgever van het boek. Op advies van sensitivity readers gaat Caspar in plaats van ‘de grote vette’ voortaan als ‘enorme’ jongen door het leven. Dit moet het boek van Dahl ‘bij de tijd’ brengen en toegankelijk maken voor iedereen.
En zo mochten we dikke mensen al nooit in bushokjes of op covers zien, maar nu ook niet meer tegen het lijf lopen in de literatuur. Het is namelijk bijzonder kwetsend als deze mensen te pas en te onpas geconfronteerd worden met zichzelf. Maar dat is toch de wereld op zijn kop. De échte reden waarom modellen of personages niet groot en vet mogen zijn is natuurlijk omdat wij daar als publiek zelf keiharde (voor)oordelen aan vastplakken. Laten we die lekker gaan schrappen in plaats van in boeken die ons fijntjes een spiegel voorhouden.
Want als mijn kleuter ergens argwaan krijgt, is het als zijn moeder sist dat hij zijn mond moet houden. Juist dan is het interessant om nog eens te zeggen. Juist dan kleur ik zijn onschuldige observaties en werkelijkheid in met mijn giftige (voor)oordelen. Het was dus een kwestie van mijn lippen op elkaar persen toen hij zijn knutselwerk aan oma gaf. Zelf was hij er oprecht niet zo tevreden mee, maar mijn moeder zou dat zeker zijn: “Het vogeltje heb ik op school gevouwen. Maar ik vind hem niet mooi oma, dus jij mag hem hebben".