In de wind slaan
De laatste dag voor de kerstvakantie. We hadden als school een mooie ochtend achter de rug: na het sfeervolle kerstontbijt vormden we als school een lange sliert slingerend van school naar de kerk, waar we het kerstfeest vierden. Nu waren we, net voor het flink begon te regenen, weer terug op school: de meeste leerlingen hadden de warme chocolademelk op en gingen genieten van hun vakantie, de docenten zaten aan de snert. De vakantiestemming drong binnen.
Maar een klein groepje 6 vwo-leerlingen bleef achter. In het kader van een opdracht wilden ze me graag interviewen over leiderschap. Voor de gelegenheid hadden ze een hazelnoottaart gekocht en er werd koffie en thee aangerukt. Het werd een mooi gesprek in dat lokaal in de verder steeds stiller wordende school. De mannen (want dat ben je toch echt bijna als je in de zesde zit) vuurden de ene na de andere vraag op me af. Over wat ik goed vond aan de school, wat ik graag wilde veranderen en hoe ik dat wilde gaan doen. En ik hoorde dingen van hen die ze goed vonden aan onze school en dingen die ze misten of hadden zien veranderen. Leerzaam dus, voor ons allemaal.
Maar wat me misschien nog wel het meest trof in het gesprek was het advies dat ze hadden meegekregen van een hoge meneer in het bedrijfsleven. Het kwam erop neer dat je bij het kiezen van je studie vooral moest kijken naar ontwikkelingsmogelijkheden. Dus geen vak leren, maar iets waar je alle kanten mee op kunt. Helemaal niet gek, toch? En toch begon er in mij iets te borrelen. Dus ik vertelde ze van de enorme personeelstekorten in het onderwijs, van het leiderschap dat dát vraagt van een directeur, teamleiders én de docenten die dat allemaal maar zo goed en kwaad als het gaat op moeten vangen. En wat dat betekent voor de kwaliteit van onderwijs en dús de leerlingen. Dat we juíst mensen nodig hebben die hun hart volgen, die wél dat vak leren en daarmee zulk mooi en belangrijk werk kunnen gaan doen.
Nee, we kunnen niet allemaal docent worden. Maar ik hoop van harte, voor onze leerlingen en uw kinderen, dat er toch een heleboel jongeren het advies van die meneer in de wind slaan.
Elisabeth van Leeuwen
Directeur Het Heerenlanden