Ie-wie-waai-weg
Die arme duif. Ik heb medelijden met die vogel. Ze zit stilletjes op haar nest in de laurierboom naast ons huis. Wekenlang was ze samen met haar echtgenoot in de weer om het krakkemikkige bouwsel takje voor takje gestalte te geven. Ik zag hoe ze zich uitsloofden. Het bouwproces oefende kennelijk nogal druk uit op de endeldarm van de vogels. Het resultaat daarvan zag je op onze onder de boom gestalde auto. Vol met witte plakken poep. Eerst wilde ik die schijtvogels met een lange stok te lijf gaan, maar daar heb ik van afgezien. Elke dag een stukje puur-natuur voor het raam van je werkkamer is toch ook wat waard. Waarom ik dan medelijden heb met ons duifje? Omdat de geschiedenis zich herhaalt. Het lukt de duiven niet om hun drukke nestelactiviteiten te bekronen met nageslacht. De eieren zijn altijd weer een prooi van de eksters, die nu al precies in de gaten hebben waar ze het nest vol lekkers kunnen vinden. De witte leeggezogen eierschalen onder de boom zijn er straks de trieste getuigen van.
En toch proberen die duiven het steeds opnieuw. Steeds maar bezig zijn zonder resultaat. In de politiek zie je hetzelfde verschijnsel. Zelfs dicht bij huis. In Wadenoijen. Neem het plan voor de nieuwe ontsluitingsweg van de Tielse wijk Passewaaij naar de A15. Ik noem die weg de Ie-wie-waai-weg. Wellicht kent u dit aftelversje nog van het speelkwartier op de basisschool. De gemeente Tiel is nu zo langzamerhand al een kwart eeuw aan het aftellen over deze weg. Eerst werden er in Passewaaij huizen neergezet en pas later groeide het besef dat je ook iets zult moeten doen aan de bereikbaarheid van zo’n uitdijend woongebied. Als je zo je woonwijken ontwikkelt, kom je als bestuur op den duur lelijk in de nesten te zitten. Je krijgt het halve dorp Wadenoijen over je heen. Het gaat net als met die duif in onze laurier. Steeds maar weer stokjes aandragen, steeds een ander plekje in de boom kiezen, maar de broedende vogel schiet er weinig mee op. De eksters laten zich niet om de tuin leiden.
Ik ben benieuwd of het Tielse gemeentebestuur er ooit in slaagt om in het Wadenoijense nest een ei te leggen. En of dat succesvel kan worden uitgebroed. In ieder geval hebben ze nu in het Tielse stadhuis in de gaten, dat het uitvoeren van dit soort grote projecten geen eitje is.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)