De Vergane Graaf
Een hapje eten bij De Vergulde Graaf in Tiel is er niet meer bij. De eigenaren van dit sociale restaurant, twee grote zorginstellingen, hebben de zaak plotseling laten ploffen. Failliet. De klap is hard aangekomen. Chef-kok Arie en zijn medewerkers, die alom waardering kregen voor hun kookkunst en hun service, zitten nu thuis. Ze hadden de ondergang van de zaak niet zien aankomen. Overrompeld zijn ze, verontwaardigd en verdrietig. Het restaurant was het paradepaardje van het woon- en servicecomplex De Vier Gravinnen. Hier troffen de bewoners elkaar, gezellig aan tafel, met een biefstukje of een schnitzel voor een zacht prijsje. Hier hadden ze een knusse ruimte voor de kaartclub, de breiclub en de bingo. Het eten was voor velen het hoogtepunt van de dag. Een dag die begon met die altijd zo spannende vraag “Wat eten we vandaag?”
Samen eten. Het schept een onderlinge band. Het restaurant was juist bedoeld om de bewoners niet in een sociaal isolement te laten tuimelen. En nu zitten ze met een magnetronmaaltijd of een opgewarmde prak uit de diepvries in hun appartementje. Nou, daar loopt het water je niet van in de mond. Bij een aantal bewoners rolden de tranen over de wangen, toen ze het slechte nieuws vernamen. Ook de ouderen uit de buurt die er kwamen eten, zijn aangeslagen, zo las ik in de internetkrant De Tielenaar. Zo kan de van een hartinfarct revaliderende buurtbewoner Henk het nog maar moeilijk geloven dat hij nooit meer kan genieten van Arie’s gefrituurde tongreepjes met friet en salade.
Ik word ook behoorlijk treurig van dit faillissement. En dat in de stad Tiel, waar ooit een groot sociaal hart klopte. Hoe kon het zo ver komen, denk ik dan. We zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar? Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard en Piet Römer zongen het al. Of zijn we alleen maar bezig met verdienmodellen, met die alom geprezen marktwerking. En minder met goed management. Zou best kunnen, want bestuurders van zorginstellingen zijn nu eenmaal geen horecaondernemers. De horeca is een vak. Je moet het in de vingers hebben. Met alleen maar centen tellen kom je er niet, ook al denkt menig bestuurder van wel. Chef-kok Arie bakt zijn malse biefstukjes niet meer. Wat overblijft zijn gebakken peren.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)