Bioscoopje pikken
Ik zag het al helemaal voor me. Lekker in een comfortabele relaxstoel met een zak popcorn op je schoot genieten van de allernieuwste films in een ultramoderne bioscoop met vijf of zes zalen. En dat allemaal in je eigen stad Tiel. De stad die zo hard aan vernieuwing van de binnenstad toe is. Ik kon het bijna niet geloven, zo’n theater. Maar het moest wel kloppen, want de bron van dit spectaculaire nieuws was immers de gemeente Tiel zelf. De komst van die superbioscoop was op een oor na gevild, zo vermeldde een gemeentelijk persbericht ruim een jaar geleden. Er was eindelijk een serieuze investeerder gevonden. De toenmalige wethouder Ben Brink had zich het vuur uit de sloffen gelopen om het zo ver te krijgen. In mijn column sprak ik daarom met waardering over de Brink-bios, ere wie ere toekomt. De wethouder hing zijn wethouderschap vorig jaar aan de wilgen. Sindsdien is het angstig stil rond dat fameuze bioscoopplan.
Zijn opvolgers zijn met van alles en nog wat bezig, zo zie je op de plaatjes in de krant, maar ik heb niet de indruk dat ze die bioscoopexploitant achter de broek zitten. Het enthousiasme van Brink is kennelijk niet op hen neergedaald. Is Tiel er nog wel mee bezig, zo vraag ik me dan ook af. Zijn de investeerders nog van plan hun definitieve handtekening te zetten? Niks meer van gehoord. Waarom niet? Het is natuurlijk heel goed denkbaar dat de de plannen gestruikeld zijn. En dat daar acceptabele argumenten voor zijn. Kan in de beste families voorkomen, zullen we maar zeggen. Maar dat hadden we als inwoners van de regiogemeente Tiel toch ook graag willen weten. Communicatie over de voortgang van het beleid is tenslotte een wezenlijke taak van de overheid.
Geplaagd door al die onzekerheden heb ik tot tweemaal toe een mailtje gestuurd aan de toekomstige exploitant. Of hij zo vriendelijk zou willen zijn om me te informeren over de stand van zaken. Helaas, ook niks van gehoord. Vreemd. Mijn droom van dat filmgenot in een relaxstoel met die zak popcorn in onze eigen Tielse bioscoop, zal wel een droom blijven, zo begin ik zo langzamerhand te vrezen. Of erger nog, het wordt een boze droom. Ik hou het er voorlopig maar op dat het doek voor dat zo welkome en ambitieuze Tielse bioscoopplan definitief gevallen is. Opgedoekt.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)