Bewoners De Vier Gravinnen hoeven voor bloemen niet ver van huis
AlgemeenTIEL • Sylvia Ruitenberg verkoopt, namens Jungerius Flowers, al zo’n zes jaar bloemen en plantjes in de centrale hal van De Vier Gravinnen. Niet om daar zelf rijk van te worden, maar omdat de overwegend oudere bewoners van het appartementencomplex - die vaak slecht ter been zijn - dan voor een bloemetje niet helemaal naar de Wilhelmina Druckerstraat hoeven.
Op initiatief van Connie Vonk, Sylvia’s zus die ook in De Vier Gravinnen woont, werd Jungerius ruim vijf jaar geleden bereid gevonden Sylvia’s vrijwilligerswerk te ondersteunen en te faciliteren. Sindsdien verkoopt ze vanaf het afgedekte biljart elke zaterdag tussen 9.30 en 13.30 uur fleurige bloemen. “Ja, het is haar idee geweest”, aldus Sylvia, terwijl ze op haar zus wijst.
“Toen De Vier Gravinnen opgeleverd werd was daar een bloemenzaak, maar die kon de huur niet meer opbrengen en verdween al heel gauw. En die oudere mensen hebben graag altijd een bloemetje in huis. Toen kwam Connie met het idee: Als we nou een bloemist weten te vinden die het goed vindt dat we hier bloemen gaan verkopen. En dat vond ik hartstikke leuk. We hadden zoiets van: We proberen het een maand en lukt het niet, dan houden we er gewoon mee op. Maar het loopt zo goed en het is zó leuk, dat het inmiddels al wel zo’n zes jaar loopt.”
Steun en toeverlaat
Sylvia gaat op zaterdag altijd eerst met haar man Jan, haar steun en toeverlaat, naar de winkel op Rauwenhof om daar bloemen en planten te verzamelen. Inmiddels is er in De Vier Gravinnen op zaterdagochtend een ‘koffiehoekje’ bij gekomen, zodat de bewoners gezellig bij kunnen praten. “Tja, de mensen bleven voorheen altijd gezellig met elkaar staan praten, maar er staat een hele grote tafel, dus daar wordt nu koffie gedronken.”
Connie zet ‘s morgens de koffieboel klaar, zet in haar appartement de koffie en neemt die mee naar beneden. “We nemen dan een koekje bij de koffie en dan zit die hele tafel tot een uur of elf gezellig vol kletsende bewoners”, vertelt zij. “Er is ook een vast groepje mensen dat, ook al hebben ze niks nodig, gezellig even een bakje koffie komt drinken.”
Tikkie
“En de dochter van een mevrouw die hier woont en zelf de deur niet uit kan, heeft contact met mij opgenomen. Zij maakt gewoon vijftig euro naar mij over en dan zorg ik er om de veertien dagen voor dat mevrouw een bosje bloemen heeft”, vertelt Sylvia. “En als het op is, dan stuur ik haar een berichtje dat de weken weer voorbij zijn. En daarna een tikkie, zodat ze het geld weer over kan maken.”
Overigens kan iederéén kan op zaterdag terecht bij het ‘bloemenvrouwtje’, zoals Sylvia tegenwoordig ook wordt genoemd. “Het is in eerste instantie voor de bewoners, maar buitenstaanders kunnen ook bij mij terecht. Kijk, hoe meer ik verkoop, hoe beter het is voor Jungerius. Ik maak zelf geen winst, want alles gaat naar Jungerius. Ik krijg er wél, eigenlijk elke week, een bos bloemen voor terug.”
Niet iedereen heeft even lang plezier van de bloemen, maar dat ligt doorgaans niet aan de bloemist, zo blijkt. “Het kan altijd een keer zo zijn dat er een slechte bos tussen zit, maar je hebt er ook bij die zeggen: De roosjes hingen wel heel gauw, maar ja, het is bij mij ook zó warm in huis.”
Keizerskroon
Connie, die er in De Vier Gravinnen ook ‘warmpjes’ bij zit, beaamt dat. “De keizerskroon die ik vorige week meegenomen heb staat al een flink stuk open. Normaal gesproken bloeit die nu niet, maar bij mij al wel bijna”, vertelt ze lachend.
Sylvia en Connie zijn allebei doorgewinterde vrijwilligers. Ze kunnen goed met elkaar opschieten en nemen elkaar ook regelmatig flink in de maling. “En dan hebben die mensen zóveel schik”, lacht Sylvia. “Ach, ze kijken er naar uit, ze hebben even een uitstapje en ze kunnen hier hun ei kwijt.”
Voor Pasen geeft Sylvia ook workshops in het maken van paasstukjes.