Levensgevaarlijk
Die schatgraverij in het Ommerense bos. Die nazi-schat die er nog altijd zou liggen. Ik moet er nog steeds om lachen. Vooral als er weer nieuw verhaal over die zoekacties in de krant verschijnt. Vorige week was het weer zo ver. En weer kreeg de hilariteit me behoorlijk te pakken. Wat was er aan de hand? Een man die stiekem met zijn metaaldetector in het bos aan het snuffelen was hoorde het apparaat op een gegeven moment onbedaarlijk brommen. De metertjes op de display schoten als raketjes omhoog, Wat zou dat kunnen zijn? Hij vertrouwde het zaakje niet en belde de politie. En dat was maar goed ook, want de politie hield ernstig rekening met de mogelijkheid dat de man op een landmijn of een ander levensgevaarlijk stuk munitie uit de oorlog was gestuit. Vandaar dat alarmerende gebrom. Alle reden voor de bezorgde agenten om de Explosieve Opruimingsdienst EOD in te schakelen. Die was snel ter plaatse, zoals dat in politiejargon heet.
En wat vonden de uiterst voorzichtig opererende EOD’ers in de drassige kleibodem? Geen levensgevaarlijk projectiel, maar een koekenpan! Een koekenpan in de bodem van het bos. Al dagen lang pijnig ik mijn hersens met de vraag hoe dat ding daar terecht gekomen is. Ik heb wel een vaag idee, al moet ik toegeven dat mijn fantasie hierbij behoorlijk op hol geslagen is. Het zal wel iets met de geschiedenis van het aan het bos grenzende landgoed van baron van Brakell te maken hebben, denk ik. De melkmeiden en de knechten die daar destijds werkten, hielden wel van een lolletje. En ook van elkaar. Als ze even de kans kregen doken ze de bosjes in. Even lekker scharrelen in werktijd. En stiekem een eitje bakken dat een verdwaalde kip in het bos had gelegd. Ze hadden ergens een oude koekenpan opgeduikeld en een stukje reuzel uit de keuken gepikt. Een takkenvuurtje eronder en smullen maar van een vers gebakken eitje, destijds een onbetaalbare delicatesse voor het arme volk in de Betuwe.
Toen de baron er lucht van kreeg, ging hij de meiden en knechten extra in de gaten houden. Het moest maar eens uit zijn met die scharrelpartijtjes. Ze begroeven de koekenpan in het bos en hielden zich voortaan keurig aan de huisregels van de baron. Ik bak ook graag een eitje. Maar dan wel een scharrelei.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)