Jubileumviering kunstcollectie
papendrecht • Papendrecht kwam ruim vijftig jaar geleden in het bezit van een bijzondere verzameling schilderijen en sculpturen. De betrokken vrijwilligers en de gemeente vieren dit door rondleidingen te organiseren.
De kunst is voor iedereen toegankelijk, want dat was de vurige wens van Nanne Harm Luigies, de man die de collectie ooit samenstelde: de kunst moest behouden blijven voor álle Papendrechters.
Uitzondering
Vrijwilliger Ina Swanborn: "We verzorgen rondleidingen om het jubileum te vieren. Onlangs hebben we de burgemeester en wethouders rondgeleid langs alle kunst in het gemeentehuis. De collectie is een afspiegeling van de Europese kunstontwikkeling tussen 1935 en 1970. Er loopt een lijn van Dordts impressionisme naar de Haagse School, expressionisme en cobra.”
Het meeste werk hangt op afdelingen die niet toegankelijk zijn voor bezoekers. Tijdens rondleidingen wordt uiteraard een uitzondering gemaakt.
Alice Bremer is al sinds 1996 bij de collectie betrokken, aanvankelijk als vrijwilliger in het toen nog bestaande museum ‘De Rietgors'. Ze vertelt: "Luigies was een Rotterdamse sherry-importeur en kunstverzamelaar die in de vorige eeuw in Papendrecht kwam wonen. Hij maakte veel reizen en bracht kunst mee terug die hij exposeerde in een ruimte bij zijn huis. In 1977 is hij overleden. Na zijn overlijden is er in de P.C. Hooftlaan een museum voor de collectie gebouwd: ‘De Rietgors', vernoemd naar de villa waar hij woonde. Een vriend van Luigies, Adrie Mouthaan, werd conservator. Mouthaan heeft na 1977 ook nog veel werk aangekocht en geruild, met subsidie van de gemeente.”
Door geldgebrek moest het museum in 2002 sluiten. Het dorp bleek te klein om een museum in stand te houden. De kunst ging in een depot.
Verhuizing depot
Beleidsmedewerker en beheerder (geen conservator) van de collectie Hans van Rijsbergen: "Twee jaar geleden hebben we een bezuinigingsmaatregel gehad. Er is toen een depot in het gemeentehuis gerealiseerd en de kunst is naar het gemeentehuis gebracht, zodat er geen huur meer betaald hoefde te worden. Ook zijn de meest kostbare werken naar het Dordrechts Museum gegaan, wat scheelt voor de verzekeringspremie. Toen is ook een deel van de kunst tentoongesteld in het gemeentehuis. Op de website museumderietgors.nl is de gehele collectie te zien. Daarnaast kunnen mensen natuurlijk in Dordrecht gaan kijken en bij ons in het gemeentehuis.” Ina: "We hebben beneden in het gemeentehuis een prachtig geklimatiseerd depot.”
Alice en Ina waren ooit lid van de Vereniging van Vrienden van het Museum voor Moderne Kunst De Rietgors, die inmiddels is ontbonden. Na het besluit om de kunst uit de collectie in het gemeentehuis op te hangen, gaven zij de schilderijen een nieuwe plek in de gangen, werk- en ontmoetingsruimtes. Ook Jan hielp mee. Alice: “Dat hebben we in coronatijd gedaan.” Ina: “We hebben gekeken naar werk dat bij elkaar past en of dat goed in een ruimte past.” Jan: “We maken het zichtbaar. Meer dan de helft hangt aan de muur.”
Alice was bestuurslid van de Vereniging van Vrienden. “Omdat ik er al zo lang bij ben en zoveel mensen heb gekend die erbij betrokken waren, zit mijn hart erin. Kunst is mooi om naar te kijken, het is mooi om te zien hoe iemand iets gemaakt heeft.”
Huilen in depot
Ina werd in 2002 lid van de Vereniging van Vrienden, samen met haar man die toen nog leefde. “Het boeide ons. Je hoeft je er niet altijd in te verdiepen om geraakt te worden. Gaandeweg raak je steeds verder geboeid. Met het bestuur maakten we mensen enthousiast voor lezingen.” Met een verontschuldigend lachje zegt Jan: “Ik was niet zo'n kunstman, ik kom uit de sport vandaan en ben niet zo'n kenner als Alice en Ina. Maar toen ik als ambtenaar voor de kunst aan de gang ging, werd ik geraakt door de manier waarop mensen naar de schilderijen keken. Er waren mensen die in het depot stonden te huilen. Dat vond ik geweldig, daardoor ben ik er meer voor gaan voelen.”
Voor meer informatie: www.museumderietgors.nl