Veiligheidsregio: ‘Permanente opvangplekken en samenwerken is antwoord op vluchtelingencrisis’
AlgemeenREGIO • Samenwerken en 2000 blijvende opvangplekken in de regio, dat is volgens de veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid het antwoord op de worsteling rond de opvang van vluchtelingen. Los van andere asielzoekers, vangt de regio Zuid-Holland Zuid 2540 gevluchte Oekraïners op en is ze dit half jaar verantwoordelijk voor de huisvesting van 560 statushouders.
Daarbovenop komt dat er in de regio richting de zomer zo’n 400 extra opvangplekken voor Oekraïners moeten worden gerealiseerd. Dat werd vrijdagochtend duidelijk op een persconferentie van de veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid. Daarmee is het eind niet in zicht. Wouter Kolff, voorzitter van veiligheidsregio Zuid-Holland Zuid en burgemeester van Dordrecht, verwacht dat dit aantal in het najaar oploopt naar boven de 3000.
Regionale samenwerking
“Dat staat los van de mensen die eventueel thuis worden opgevangen”, verwijst Kolf onder meer naar onder meer de 300 Oekraïners die in Molenlanden particulier worden opgevangen. Het is een puzzel die gemeenten in de regio samen gaan leggen. Daarom zijn de tien gemeenten in Zuid-Holland Zuid verzameld in een regionale regietafel (RTT). Onder leiding van voorzitter Charlie Aptroot, waarnemend burgemeester in de Hoeksche Waard, komen de wethouders wonen uit de gemeenten samen om een oplossing voor goede opvang en integratie van asielzoekers en vluchtelingen in de regio te vinden.
“We willen echt structurele opvang”, stelt Aptroot. “Dus niet elke keer weer tijdelijk voor drie of zes maanden opvang die niet echt aan de eisen voldoet. Dat je mensen kunt opvangen op een menswaardige manier en de voorzieningen goed zijn. We willen dat echt structureel regelen, maar de gemeenten zijn qua mogelijkheden en opvang heel verschillend. We kijken echt gezamenlijk of we tot een Zuid-Holland Zuids voorstel kunnen komen.”
Ook andere regio’s in de provincie gaan om tafel, waarna de provincie Zuid-Holland met deze plannen naar het rijk gaat. De gemeenten kunnen dan ook samenwerken in de verdeling van de verschillende vraagstukken: als de ene gemeente meer asielzoekers opvangt en de ander meer doet in de plaatsing van statushouders, zoals Sliedrecht voorstelt.
Ook ziet Aptroot mogelijkheden in een ‘satelietazc’. “Dan zou de ene gemeente een azc kunnen hebben en de andere gemeente een filiaal als het ware dat op het grote azc kan terugvallen. Er zijn mogelijkheden en met zijn tienen zijn we die totaal puzzel aan het leggen. Als dat op alle taakstellingen klopt, gaat het gemeentebestuur zelf naar haar raad en bewoners.
Kritiek op rijksoverheid
De regionale bestuurders zien het creëren van permanente opvangplekken dus als oplossing voor het vluchtelingenvraagstuk, zegt ook Kolff. “Het is een enorme worsteling hoe we daarmee omgaan. Zeker als je ziet dat we als rijksoverheid in 2015 ook met een enorme toestroom vanuit Syrië werden geconfronteerd. We zijn toen als burgemeesters ook druk geweest met de crisisnoodopvang en hebben tegen diezelfde rijksoverheid gezegd: “Zorg nou dat je een bepaald basisniveau hebt van structurele asielzoekersopvangplekken, ook als het even niet nodig is.”. Die les is niet volledig getrokken, dat betekent dat we de afgelopen maanden hebben gezien dat het bijvoorbeeld in Ter Apel goed misging.”
“Het kost veel meer energie en veel meer geld als je hebt afgebouwd om weer op te bouwen, dan dat je bepaalde capaciteiten in reserve houdt”, vult Abtroot aan. “Wij mikken dus richting de 2000 permanente opvangplekken. Maar als het rijk zegt dat het meer wordt, dan moet er wat bij komen.”
“We vinden dat de drukste provincies een te zware opgave krijgen”, uit de voorzitter van het RTT ook kritiek op de landelijke overheid. “We vinden dat er (in de landelijke verdeelsleutel, red.) een fout zit. Het gaat naar inwoneraantal en wij zitten natuurlijk wel met een regio en provincie die al ontzettend dichtbevolkt is en waar de problemen met huisvesting groter zijn dan in andere delen van het land. Dat geldt voor zowel Zuid- als Noord-Holland. Dus wij vinden de verdeelsleutel niet reëel, maar gaan voorlopig wel uit van de verdeelsleutel die in de spreidingswet zit.”
De Wet van Spreiding Asielzoekers houdt in dat elke gemeente een bepaald aantal asielzoekers moet opvangen, afhankelijk van het aantal inwoners en het aantal beschikbare opvanglocaties in die gemeente. Het doel is om te voorkomen dat bepaalde gemeenten onevenredig veel asielzoekers opvangen, terwijl andere gemeenten nauwelijks bijdragen aan de opvang.