De Schuldige plekken!
Lieve mensen, graag wil ik iedereen wederom wijzen op de schuldige plekken en het grote belang hiervan. Bedacht door de helaas overleden lieve, inspirerende, geweldige Woerdense fotograaf Hans van Ommeren. De Schuldige plekkenroute, een wandeling langs diverse locaties in Woerden waar zich belangrijke gebeurtenissen hebben afgespeeld in de Tweede Wereldoorlog. De Woerdense Aline Pennewaard (promovendus holocaust & genocide studies) schreef dit op haar social media over het Joodse monument aan de Prins Bernardlaan. Dit moet ik hier delen want haar tekst komt zo ontzettend binnen en slaat de spijker op zijn kop. Ga zelf a.u.b. kijken of met je kinderen en kleinkinderen. Omdat wij nooit mogen vergeten. Aline schreef: "Vanavond denk ik aan het Woerdense gezin Izaks, waar mijn opa in de jaren '30 in de slagerij werkte. Mijn opa kwam Eli Izaks in het voorjaar van 1943 tegen op straat, waarbij hij tegen mijn opa vertelde dat ze zich moesten gaan melden in kamp Vught. 'Niet gaan joh, ga met mij mee, ik raak je op Kamerik wel ergens kwijt,' zei mijn opa, die vanwege zijn betrokkenheid bij de illegale slacht veel contacten had met boeren in de omgeving. Maar Izaks weigerde. Hij had een vrouw en vier kinderen, en wilde niemand in gevaar brengen. Daarbij, ze zouden alleen maar moeten werken, hoe erg kon het zijn? 'Ik heb ze geen van allen ooit nog teruggezien', vertelde mijn opa mij als meisje van 8 jaar oud, toen ik hem vroeg naar de oorlog. Ik herinner me nog goed hoe verbijsterd ik was dat mensen zomaar konden worden weggevaagd, alsof het niets was. Jaren later ontdekte ik dat het hele gezin Izaks in Sobibór was vermoord: eerst moeder Henriëtte met dochter Hetty en zoontje David, een maand later Eli Izaks met zijn tienerzoons Gerson en Albert. In Woerden is een monument opgericht, gebaseerd op de laatste familiefoto die de Izaks lieten maken, kort voor hun vertrek, zodat hun vrienden en kennissen nog een aandenken aan hen zouden hebben. De man op het beeld staat symbool voor grootvader Izaks, de enige van de familie die de oorlog overleefde omdat personeel van het Woerdense ziekenhuis waar hij was opgenomen hem verstopte. Verder is het leeg: alleen de hond van het gezin zit als stille getuige naast grootvader. Schrijnender kon de leegte van na de oorlog niet in beeld worden gebracht. Met de familie Izaks is mijn betrokkenheid bij de Holocaust begonnen. Vanaf toen wilde ik alles weten, las ik alles wat ik te pakken kon krijgen. Inmiddels ben ik zóveel kennis rijker - maar soms kijk ik, dik 35 jaar later, weer naar die foto en dan begrijp ik het nog niet. #YomHashoa"
q www.4en5meiwoerden.nl/schuldige-plekken-2023/