Afleren
Woerden is inmiddels vrij hardhandig omgespit met overal kleine blauwe glasvezelsprietjes als lentebloempjes tot gevolg. Het resultaat, met name in het centrum, is dat we niet alleen een middeleeuws stratenplan hebben, maar ook bijbehorend plaveisel. Heel even dacht ik nog aan een opzetje van Woerden Marketing waarbij de vele liters Red Bull van de stratenleggers wellicht door hen was aangelengd met jenever. Dit met het doel om authentiekere sferen te krijgen. Immer alles voor meer toeristen. Hoe zou het eigenlijk staan met die cijfers? Die waren enkele jaren geleden op basis van tellingen van de lokale marketeers opgelopen tot duizelingwekkende aantallen waarmee wij net buiten de top 10 van populairste bestemmingen vielen. Iets dat ook tot ongekende aantallen is opgelopen, zijn de vermeend ontevredenen in Nederland. Onder hen is niet perse Woerden populair, maar vooral de gedachte dat ze heel ontevreden zijn over de politiek. Want de politiek wordt gewantrouwd. Het is een zooitje en een boevenbende. Maar ondanks de algemene termen waarin de onvrede wordt uitgedrukt, worden Caroline, Wybren, Thierry en bruinhemdjes en good old Geert dan juist weer heel erg vertrouwd. Die zeggen hoe het echt is. En Poetin ook, die zegt ook hoe het echt is en komt op voor de waarden waar deze mensen voor zeggen te staan. Om de een of andere reden wordt er echter door deze mensen, die in een Hollandse politieke hel zeggen te leven, nooit geïnvesteerd in een enkeltje Rusland. Wellicht omdat er mensen zijn die echt weten hoe verwoestend corruptie en ondemocratische staten zijn. Hoe politieke onveiligheid en terecht wantrouwen echt voelen. Dat je geen rechten hebt, dat de politie alleen tegen jou optreedt. Waar overheidsinstanties een verlengstuk van onderdrukking zijn. En dat je op niets kunt vertrouwen. Niet op veilige woningen, niet op noodhulp, niet op voedselveiligheid, niet op controle op bedrijven, op niets. Tuurlijk kunnen dingen beter in Nederland. Daar kunnen wij in vrijheid zelf aan bij dragen met initiatieven, actie en onze stem. Zo kijk ook ik heden kritisch naar de overheid. Jaarcijfers na jaarcijfers blijken bepaalde bedrijven het namelijk ten koste van anderen niet zo slecht te hebben gehad. Aan mijn lijf geen communistische polonaise, maar ik hoop dat de toezegging van het belasten van winsten ten koste van anderen in tijden van crisis wordt doorgezet. En als gevolg voor de toekomst voortaan wordt afgeleerd.