Brinkman zet nieuwe stap in carrière
SportCAPELLE • Een half jaar geleden was Roy Brinkman nog actief als hoofdtrainer van zaterdagtweedeklasser SVS, om vervolgens tussentijds te verkassen naar vierde divisieclub Capelle. En deze zomer stapt hij over naar derde divisionist ASWH uit Hendrik-Ido-Ambacht.
“Een hartstikke mooie club,”, glimlacht Brinkman (33). “Ik ben er erg blij mee.” ASWH ging niet over één nacht ijs bij het aantrekken van de jonge trainer. “De Technische Commissie heeft me uitgebreid gescreend en met een paar Capelle-spelers met een ASWH-verleden gesproken, heb ik begrepen.” Dat de voormalige amateurgrootmacht bij Brinkman terecht kwam heeft hij in de eerste plaats te danken aan zijn opvallend goede resultaten sinds hij de selectie vóór de winterstop overnam van zijn ontslagen voorganger Ralph Kalkman. Het ambitieuze Capelle bivakkeerde op dat moment nog in de grauwe middenmoot, vertoonde weinig cohesie in het veld en presteerde ver onder zijn mogelijkheden. En dát terwijl de beleidsbepalers op sportpark ‘t Slot een flink hadden ingekocht om hun promotiedoelstelling op een aansprekende manier gestalte te geven. Kalkman kon de ambities niet omzetten in goed voetbal en een acceptabel puntenaantal en kon vertrekken. ‘Kind van de club’ Roy Brinkman werd vervolgens losgeweekt van SVS en werd als interim-trainer voor de groep gezet.
“Nee, ik heb niet getwijfeld toen men mij voor de klus vroeg,”, zegt hij terugblikkend. “Dat had met drie factoren te maken: ik voelde op alle mogelijke manieren vertrouwen en ik heb hier een lang verleden. Met andere woorden: ik ken de club goed. Daarnaast liep ik hier vanwege mijn UEFA A-trainerscursus stage en wist ik ook hoe de spelersgroep in elkaar stak. Kortom: de voorwaarden om met een goed gevoel tussentijds in te stappen waren er. Vervolgens ritsten Brinkman en Capelle de overwinningen aan elkaar en steeg het eerste elftal steeds verder op de ranglijst. Minstens zo opvallend: de sfeer en het voetbal verbeterden zienderogen. Capelle werd weer een team waarin spelers voor elkaar wilden werken. Dat leidde ertoe dat de Slotbewoners een periodetitel binnenhaalden en de voornaamste uitdager van lijstaanvoerder Kloetinge werden.
Kloetinge
Tot een maand geleden leek het er op dat Capelle zelfs door kon stoten naar de eerste plaats, maar nederlagen tegen Achilles Veen en Goes zorgden ervoor dat er pas op de plaats gemaakt diende te worden. “Dat waren twee vervelende verliespartijen,” aldus Brinkman. “Tegen Achilles Veen was het typisch een duel waarin het alle kanten op kon gaan, mede vanwege de straffe wind die goed voetbal bijna onmogelijk maakte. Uiteindelijk verloren we met 1-0. Thuis tegen Goes gingen we met 2-5 onderuit. Binnen het half uur stond het al 0-3 en moest er een speler van ons af met ‘rood’. Dat maak je niet meer goed tegen een sterke opponent als Goes. Balen, want als we die potten gewonnen hadden waren we op gelijke hoogte gekomen met Kloetinge. Het is nu hopen dat die club nog wat misstappen begaat en wij kunnen profiteren. We blijven er vol gas tegenaan gaan. Mocht het niet lukken om Kloetinge bij te halen dan wacht ons via de nacompetitie een nieuwe kans op promotie.”
Uiteraard droomt Roy Brinkman van het ultieme scenario: Capelle afleveren in de derde divisie. En daarna wacht een nieuwe uitdaging: ASWH. “Een club van naam, een grote vereniging ook,” weet hij. “Én een club die als doelstelling heeft om meer eigen spelers de kans te geven zich in het eerste elftal te spelen. Er loopt genoeg talent rond om dat waar te maken. Ik zie het als een mooie opdracht om dat proces mede vorm te geven. Eerst echter wil ik mijn werk bij Capelle goed afronden. Ik ben de club er dankbaar voor dat ze me de kans heeft gegeven als interim-trainer en was diep in mijn hart zelfs graag op ‘t Slot gebleven. Men maakte echter andere keuzes en die begrijp ik op zich ook wel. Ooit hoop ik hier nog eens terug te keren, maar eerst ga ik mijn nieuwe uitdaging aan. ASWH is een prachtig vervolg in mijn trainersloopbaan. Ook daar ga ik mijn uiterste best doen om er het maximale uit te persen.”
Jan Timmer