Frans van Dessel: ‘man in het pak’ met voetbalpensioen
SportKralingseveer • Nog een paar maanden en dan neemt Frans van Dessel afscheid van zijn laatste officiële functie; het elftalleiderschap van CKC 1.
“Ik weet dat ik het ga missen, maar ik moet ook verstandig zijn”, zegt hij. “Je kunt wel denken dat je altijd jong blijft, maar als je 45 bent zien veel jonge voetballers je al als ‘oude man’. Dat is ook de reden geweest dat ik op mijn 65e stopte als voorzitter en nu, tien jaar later, ook mijn huidige functie beëindig. Leeftijd is iets ‘sluipends’. Ik voel me nog steeds niet oud, maar merk dat mensen je vaak onbewust ouder op je leeftijd wijzen. Een voorbeeld: als ik met spullen voor het eerste elftal aan het zeulen ben, zijn er soms goedbedoelende mensen die me vragen of zij de attributen even voor me zullen dragen. Dat soort opmerkingen vinden plaats vanuit de beste intenties, maar ze veroorzaken wel een klein schaafje op mijn ziel. Mijn vrouw Marja wees me er op dat 75 een goed moment is om te stoppen. Ik volg haar advies. Maar dat betekent niet dat ik straks CKC achter mij laat. Dit is vanaf mijn zesde levensjaar mijn club en dat blijft zo tot mijn laatste snik. Ik ga me in de toekomst verder bezig houden met de upgrade van het ‘CKC Home of History’: ons clubmuseum hier op het complex. Dat is ook weer een leuke uitdaging en bovendien één waar ik me aan kan wijden op momenten dat het mij goed uitkomt. De vaste verplichtingen zijn vanaf komende zomer van de baan. Dat geeft zeker óók een gevoel van vrijheid.”
Als jong ventje ervoer Frans van Dessel al de magnetische werking van CKC. “Ik woonde in de Giraffenstraat, vlakbij het veld en de aanpalende speeltuin. Als je op het sportpark stond kon je kilometers ver over de weilanden uitkijken. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Mijn broers waren lid van CKC en ik werd het uiteraard ook. Nee, het eerste elftal heb ik nooit gehaald. Ik was een ‘mooi weer-voetballer’, ging meer voor de gezelligheid dan voor de wedstrijd. En dat plezier heb ik altijd gevonden bij CKC. Toen ik mij in het kappersvak had ontwikkeld en een aantal eigen zaken had, vond ik niets fijner dan mijn vrijetijd op de club door te brengen. Binnen mijn onderneming moest ik me altijd dienstverlenend en correct gedragen, bij CKC kon ik me écht ontspannen, een biertje drinken en ondeugend zijn”, lacht Van Dessel. “Dat gaf me enorm veel energie die ik vervolgens weer kon benutten in mijn werk.”
Nadat Johan van der Ham in begin jaren negentig als voorzitter stopte en er een vacature ontstond werd Frans van Dessel gevraagd om hem op te volgen. Hij hapte toe en vervulde zijn taak tot 2013. Als preses gold Van Dessel als een aimabele verbinder, altijd strak in het pak en ook daardoor een opvallende verschijning tussen de spijkerbroeken en trainingspakken. “Ik heb als voorzitter altijd mensen om me heen verzameld die meer capaciteiten hadden dan ik,” vertelt hij glimlachend. “Ron Solter bijvoorbeeld was als financiële man van een groot bedrijf een kei met de verenigingscenten. Ook secretaris Cor Stapel bezat specifieke kennis die ik miste en zo waren er tal van andere vrijwilligers die expertise inbrachten. Ik mocht daar 23 jaar leiding aan geven. Hoe dat werkte wist ik wel. Ik deed het ook in mijn eigen bedrijf. Het voorzitterschap behoorde eigenlijk niet eens tot mijn ambities, maar ik werd gevraagd en was te onhandig om me bijvoorbeeld voor de werkploeg in te zetten. Dat werd mijn clubgenoten duidelijk toen ik een keer een rolgordijn moest ophangen en dwars door een muur heen boorde. Vanaf dat moment mocht ik geen gereedschap meer aanraken hier.”
Frans van Dessel werd in 2013 als voorzitter opgevolgd door Johan van der Stel. “Voor hem en zijn bestuur heb ik diep respect,” zegt hij. “Hoe ze de vereniging door de coronacrisis hebben geloodst, daar neem ik mijn pet voor af. Sommige clubs om ons heen lagen half op apegapen, maar CKC slaagde er zelfs in om een nieuwe lichtinstallatie te realiseren. Bijzonder knap. Johan is een ontzettend intelligente en sociale man die er met andere clubmensen voor heeft gezorgd dat de vereniging in kerngezonde toestand verkeert. Geweldig toch?!”
Jan Timmer