Corso in beweging
Ik zag eruit als een fors uitgevallen broer van Elvis Presley. Zo ongeveer hetzelfde kapsel, lange bakkebaarden en een strakke lichtgekleurde colbert. Mijn vriendin (met wie ik inmiddels al 51 jaar getrouwd ben) had zich in paarse hotpants gehesen, met daarover een jasje van dezelfde kleur. Zo namen wij plaats op de tribune van ons allereerste fruitcorso. Het zal 1969 geweest zijn. De blikken van de in donkere pakken gestoken corsobestuurders die met hun dames de eerste rijen van de tribune bevolkten, dwaalden af en toe onze kant op, zo merkten we. Wat ze aan ons zagen? De toenmalige VVV-directeur die naast ons zat, had wel een vermoeden. De bestuurders hadden er problemen mee. Die hotpants konden eigenlijk niet. Te uitdagend. Het paste niet bij het stijve corsoprotocol van die tijd. Het was de tijd van de oogstfee en de hofdames, die uitgedost waren in lange hooggesloten jurken en met kroontjes in het haar. De tijd van de 'lieftallige fee'. Dat lieftallige is er de laatste jaren wel af. Het corso swingt de pan uit. De stijfheid heeft letterlijk plaats gemaakt voor beweging. De corsobestuurders van nu beseffen dat de tijd niet stilstaat.
De huidige voorzitter Laurens Verspuij is daar een exponent van. Een open en toegankelijk bestuurder, die zelf mee plakt aan een wagen. Hij zal zich niet ongemakkelijk voelen bij een korte damesbroek en een paar blote benen. Welnee, de winnende wagen van Drumpt met exotische danseressen in weinig verhullende kledij zal ook voor hem een feest zijn. Ik woon in Drumpt en loop daar regelmatig een rondje. Waar ze die danseressen vandaan gehaald hebben is me een raadsel. Vrouwelijke buurtgenoten van dit kaliber ben ik daar nog nooit tegengekomen.
Er is een man die de hele ontwikkeling van het fruitcorso in zestig jaar tijd tot in detail heeft meegemaakt, fotograaf Jan Bouwhuis. Duizenden foto's heeft hij ervan geschoten. Je ziet hem jaar in, jaar uit onvermoeibaar langs de wagens sjouwen, beladen met zware apparatuur. Jan verdient een onderscheiding en niet zo'n kleintje ook. Ik heb het corso dit jaar helaas moeten missen. Mijn gezondheid liet me een paar dagen in de steek. Wat ik had? Geen corona. Het zou wel eens corsokoorts kunnen zijn.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)