Het systeem
Als de zon fel schijnt, is er bijna niks te zien op het scherm van mijn mobieltje. De displays van de parkeermeters die in de zon staan, hebben hetzelfde probleem. Met de duurste multifocale zonnebril zijn ze nog niet te lezen. Betalen wordt dan een hele kunst. Het kan zo maar fout gaan en dan ligt er een bekeuring van 67,50 in de bus. Het overkwam mijn vrouw en haar vriendin, die naar de Modeshow van Blijdesteijn waren geweest. Niet zeuren over die bon, gelijk maar betalen. Dan ben je eraf.. Een paar weken later volgt er een nieuwe verrassing: een aanmaning met het logo van de gemeente Tiel erop. Of we even 75.50 willen overmaken. Hoezo? We hebben toch keurig betaald? Het stadhuis gebeld, maar we zijn aan het verkeerde adres. Niemand kan ons daar helpen. We moeten bij incassobureau Tobias in Groningen zijn. Dat bureau is door de gemeente ingehuurd om achter de parkeerboetes aan te jagen. We bellen naar het hoofdkantoor van de almachtige incasseerder. Alle medewerkers zijn in gesprek, zoals altijd. Na een kwartier meldt de inhalige Tobias zich, belichaamd door een medewerkster, die zo te horen niet weet waar Tiel ligt.
We hebben de parkeerbon betaald, mevrouw, en krijgen toch een aanmaning. Hoe zit dat? De medewerkster gaat in “het systeem” zoeken, zoals altijd. Dan komt de grote ontknoping: het is een systeemfout. Ja hoor, dachten we al, “het systeem” heeft het weer gedaan, zoals altijd. De huidige gedigitaliseerde samenleving hangt van systemen aan elkaar. Een vriend van mij heeft ook al een paar van dit soort akkefietjes meegemaakt. Hij is er zo gepikeerd over, dat hij niet meer gaat stemmen. Want, zo redeneert hij, als burgers hebben we recht op menselijk contact.
Zo ver wil ik niet gaan, maar ik heb wel heimwee naar de tijd dat we nog dicht bij onze lokale overheid stonden. De tijd dat de gemeente de inwoners niet had doorverkocht aan ondoorzichtige instanties, waar niemand vat op heeft. Soms verlang je terug naar de ambtenaar achter een toegankelijk loket, waar je een helpende hand werd geboden. Waar nog wel eens iets door de vingers werd gezien. Dat alles hebben we ingeruild voor de systemen van Tobias in Groningen. Tobias die ons ook nog onterecht op de vingers durft te tikken. We zijn toch niet van Lotje?
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)