Jet Verheijen achter het stuur van de Buurtbus
Jet Verheijen achter het stuur van de Buurtbus Foto: Marian Pigmans

Genieten vanuit de Buurtbus

deil • Het is een indrukwekkend schema, het rooster van de vrijwillige chauffeurs van de buurtbus. Voor het eerst sinds Jet de Buurtbus rijdt ziet ze rode blokken op de planning staan. Het betekent dat de Buurtbus op sommige momenten niet kan rijden. Jet Verheijen uit Deil rijdt nu vijf jaar op de Buurtbus, op haar vaste maandagmiddag ronde is ze drie uurtjes bezig. “Precies tussen het inchecken en uitchecken van mijn gasten voor de Bed & Breakfast", vertelt ze terwijl ze Buurtbus lijn 260B over de Deilse dijk naar station Geldermalsen rijdt. Toen ze enkele jaren geleden diezelfde bus steeds voor haar huis en B&B kwam rijden met achterop een grote sticker, waarop vrijwilligers werden gevraagd, kon ze het niet langer negeren.

Ze meldde zich aan, werd medisch gekeurd en na wat proefrondjes mocht ze zelf op pad. “Het is in je eigen bekende omgeving maar de routes, met oneindig veel haltes, zijn nog best lastig. Dus ik heb met mijn eigen auto ook nog een paar keer de routes gereden", zegt Jet lachend. 

Tientallen vrijwilligers zijn nodig om de drie bussen van Buurtbus West Betuwe te laten rijden. De chauffeurs rijden in shifts van drie uur hun diensten. “We vergrijzen en voor sommigen houdt het uiteindelijk een keer op, vooral de vrijwilligers die veel losse diensten draaiden zijn er de afgelopen tijd mee gestopt. Dat merk je direct in het rooster, vandaar dat de dienstregeling er nu onder lijdt", zegt Jet daarover. In de coronaperiode lag de dienstregeling 14 maanden stil, na enkele maatregelen kon de lijndienst weer worden hervat. De chauffeurs kregen een spatscherm. De roep om de Buurtbus weer de weg op te krijgen klonk tot in de lokale politiek. De bus legt letterlijk de verbinding tussen de diverse dorpskernen.

Zelf geniet ze enorm van de ritten door haar eigen woonomgeving. “Ik heb de Plantage letterlijk zien groeien, alle seizoenen komen voorbij. Aan het eind van de zomer rijd ik regelmatig achter de fruittreintjes aan die op weg zijn naar de veiling. Bovendien zijn er vaste klanten waarmee je een band opbouwt.”  Ze vertelt over een man die voor iedere vakantie met de Buurtbus naar het graf van zijn vrouw gaat en over een werknemer van de Zorgimkerij voor wie de lijndienst essentieel is. 

Voordat de coronapandemie losbrak zat de Buurtbus op 30.000 passagiers per jaar. “Het is nu zomervakantie maar normaal zijn er veel leerlingen, bezoekers aan de Lingepoli in Leerdam, Oekraïense vluchtelingen en in de toeristische periode wandelaars die een stukje afsteken.” Terwijl Jet het vertelt stapt er in Geldermalsen een passagier in. “Ik dacht ik pak even het busje, want ik heb geen zin meer om terug te lopen vanuit het dorp”, verklaart ze, om vervolgens enkele haltes vriendelijk zwaaiend de bus weer te verlaten. “Ik twijfel weleens of we een goed imago hebben, we rijden met grote stickers rond en vallen op. Mensen klagen graag dus je moet onderweg enorm opletten dat je je aan de verkeersregels houdt en netjes door het verkeer beweegt.” Dit blijkt hard werken, de bus slingert en hobbelt letterlijk dwars door iedere dorpskern. Over smalle dijken en door kleine straatjes met een plotseling opdoemende halte blijft het oppassen.

De Buurtbus is van alle gemakken voorzien, apparatuur om in te checken met de OV-kaart en nog steeds een spatscherm voor de chauffeurs. “Toen ik net begon kreeg ik nog zo'n mooie bruine, beetje zweterige, leren chauffeurstas waar een geldlade in past maar die hebben we niet meer nodig", vertelt Jet. “Het is wel een beetje een mannenbolwerk, oud-bus en vrachtwagenchauffeurs die na hun pensioen achter het stuur van de bus kruipenm. Dat past er ook prima bij, het is een leuke club van mensen. Allemaal hebben het zelfde doel voor ogen.”

“We vergrijzen en voor sommigen houdt het uiteindelijk een keer op

Er wordt goed voor de vrijwilligers gezorgd met een jaarlijks uitje en maar liefst twee kerstpakketten, eentje van Arriva en eentje van de Buurtbusvereniging zelf. Het is dan wel vrijwilligerswerk maar ook essentieel openbaar vervoer binnen de gemeente, waar een flink aantal inwoners iedere dag op rekent.