Moederhart
Terwijl ik de weekboodschappen uit mijn auto sjouw, klinkt er zomaar een opgewekte 'hoi' achter mijn rug. Ik kijk om en zie een vrolijk blond koppie van ongeveer tien jaar oud. Zijn lach kopieert zich als vanzelf op mijn gezicht. Even later loopt hij voor me wanneer ik met een veel te zwaar krat naar huis sjok. Het moet te horen zijn aan mijn loopje, want de jongen draait zich abrupt om: “Zal ik even helpen tillen?” Nee, dat is niet nodig. Zo'n vriendelijk kind maakt alles vanzelf lichter. Zowel mijn dag als mijn boodschappen.
Mijn gedachten dwalen af naar de kinderfoto van Poetin die ik online ergens tegenkwam. Ik heb er een tijdje gefascineerd naar zitten kijken. Hij leek me vroeger net zo’n lieve jongen als deze. Maar de man die hij nu is, toont zich meedogenloos. Volgens het nieuws dat ik lees tenminste. Menig mens op aarde wenst hem waarschijnlijk dood. Bestempelt hem als oorlogsmisdadiger, monster of slager. Noemt zijn naam in één adem met die van Hitler. Stemmen die ik ook weleens hoor in mijn hoofd. Gevoed door verontwaardiging en angst. Angst voor een oorlog op zijn verwoestende weg richting mijn vredige leventje aan de Linge.
Er klinkt ook een andere stem. Waarschijnlijk die van de sentimentele moeder in mij. Die stem vraagt zich af wat er toch met dat vriendelijke jochie op de foto is gebeurd. Wat hem geleerd is. Welke geschiedenis maakte, dat hij als grote meneer denkt zoals hij denkt en doet wat hij doet. “Ieder mens heeft een verhaal”, zei iemand laatst nog tegen mij. “Zijn eigen interne oorlog waar we niets vanaf weten.” Kan een mens zijn eigen oorlog zo gierend uit de hand laten lopen, dat het de harten van miljoenen moeders breekt?
Veel tijd om hierover na te denken heb ik niet. Mijn kleuter en zijn vriend gaan op de vuist. Dat dit tijdens het verjaardagsfeestje van zijn beste maatje is, maakt ze niets uit. Er is een meningsverschil en de waarheid moet bevochten worden. Gealarmeerd door zijn moeder haal ik mijn zoontje op. Met zijn dikke lip rent hij dan alweer lachend achter de jarige aan. Waar maken die moeders zich toch zo druk om?