Feestelijke oplevering Borchleen
schoonhoven • Twee jaar lang hebben bewoners en medewerkers van verpleeghuis Borchleen hinder ondervonden van de grootscheepse renovatie. Afgelopen donderdag werd deze feestelijk afgesloten.
“Net voor corona begonnen de werkzaamheden", vertelt zorgmedewerkster Erna Correlje. “Tussen de lockdowns door is het telkens weer opgepakt en nu eindelijk afgerond.” Ruim dertig jaar geleden werd het Schoonhovense verpleeghuis met dertig wooneenheden gebouwd. In elk appartement zijn de afgelopen periode de badkamer en keuken vervangen. Met name voor de bewoners bracht dit hinder met zich mee. “We deden vaak de gehoorapparaten niet in”, lacht Erna.
Ook Carla Faaij (54), die nu tien jaar in Borchleen verblijft, heeft een mooi, ruim appartement gekregen. “Carla heeft hersenletsel opgelopen tijdens een hersenbloeding op haar veertigste”, legt Erna uit. “Ze is moeder van drie kinderen en gekomen toen we nog mensen opnamen voor zwaardere lichamelijk zorg. In de loop van de tijd is dit verpleeghuis een ‘PG’ (Psychogeriatrische) afdeling geworden, dus voor mensen met dementie. Carla bleef, omdat ze het hier reuze naar haar zin heeft. Zij woont nu in een nieuw opgeleverd appartement, met een eigen in- en uitgang."
Ondanks haar handicap is duidelijk te merken dat Carla een positieve vrouw is. Haar indicatie van langdurige zorg maakt dat er extra uren beschikbaar zijn voor persoonlijke hulp. Al vijf jaar neemt Erna deze taken op zich voor maximaal vijf uur per week. Samen doen ze dingen als boodschappen doen, ergens koffie drinken, naar evenementen gaan enzovoorts. In de komende toneeluitvoering ‘Verder van Huis’, mag ze de rol van engel spelen. Een hobby van Carla is ‘diamond painting', ofwel kleine steentjes leggen op een zelfklevend doek. Uren achtereen kan ze daarmee bezig zijn.
Het werken met mensen met dementie is voor het personeel een zware, maar ook dankbare taak. “Het is een gouden team”, geeft Erna vol trots aan. “Wie belangstelling heeft: we zijn nog op zoek naar nieuwe collega’s en vrijwilligers.” De kleinschaligheid van Borchleen is wat haar betreft precies goed. Extra zorguren voor de bewoners, zoals bij Carla, is een langgekoesterde wens. “Helaas is dat niet te betalen vanwege de vergrijzing. Desondanks geven we iedereen zoveel mogelijk de juiste zorg", aldus de gedreven zorgmedewerkster.
Dirk Molenaar