De lach is terug bij Jesper van den Adel (vv Dilettant)
SportKRIMPEN AAN DE LEK • Langzaam maar zeker kruipt Dilettant omhoog in de derde klasse C. Met de ervaren aanvaller Jesper van den Adel in een regelmatig scorende rol.
Sfeer is alles, weet de 34-jarige voetballer, die op zijn vijfde lid werd van Dilettant en, met uitzondering van twee seizoenen De Zwerver, elke zaterdag dat roodwitte shirt en zwarte voetbalbroekje van zijn geliefde club aantrekt.
Goed afsluiten
“Ik heb er inmiddels ruim 300 wedstrijden op zitten in Dilettant 1”, vertelt hij. “Nee, de vierhonderd ga ik niet halen. Wat nu vooral telt is dat we dit seizoen goed afsluiten. We zijn op de goede weg. We hebben er een mooie serie van ongeslagen wedstrijden op zitten en er is uitzicht op een eindklassering in de top drie van de derde klasse C. Als we dat redden, dan is dat misschien voor mij een goed moment om afscheid te nemen. Het voelt dan toch een beetje als stoppen op mijn hoogtepunt, hè!”
Jesper van den Adel speelde al eerder met de gedachte om afscheid te nemen van Dilettant 1. Sterker nog: 2,5 jaar geleden had hij zijn voetbalschoenen al aan de wilgen gehangen na een moeizaam seizoen. “Al snel nadat ik mijn besluit kenbaar had gemaakt, kreeg ik spijt,”, glimlacht Van den Adel. “De timing klopte niet: er mee kappen in een situatie met ‘donkere wolken’. Die setting klopte niet na al die mooie jaren bij deze club. Te vroeg dus. Bovendien ging het al snel weer kriebelen. Reden om de draad toch weer snel op te pakken.”
Plezier
En nu is er het plezier weer. “Voor de volle honderd procent!”, stelt Jesper van den Adel met bijna kinderlijk enthousiasme vast. “De komst van Edward Knook als trainer heeft daar veel mee te maken.. Edward kwam aan het roer na een aantal seizoenen waarin het hier op technisch gebied overwegend moeizaam verliep. Hij bracht de duidelijkheid terug en is als geen ander in staat om eenheid te smeden. Jong en oud gaan sindsdien voor elkaar door het vuur én er wordt aantoonbaar beter gevoetbald dan voorheen.”
Ook Jesper geniet daar als ‘oudere speler’ met volle teugen van. “Samen met Remco Mulders en mijn broertje Marnix behoor ik tot de routiniers. De meeste van onze ploeggenoten zijn tussen de 19 en 21 jaar. Die jonge gasten hebben de voorbije maanden flinke stappen in hun ontwikkeling gezet. Je ziet het terug in de resultaten en onze plek op de ranglijst. Het is alleen jammer dat we deze competitie zoveel punten verspeeld hebben door onnodig gelijk te spelen. Echt zonde, dat puntverlies. Als het kwartje een paar keer anders was gevallen, dan hadden we nu serieus kunnen meestrijden om het kampioenschap. Nu is die kans op de titel klein, maar dat betekent niet dat we bij de pakken moeten gaan neer zitten. Ik ben sportman en wil elke week winnen. Als we dat met Dilettant blijven doen, weet je nooit waar we op uitkomen. Je ziet aan koploper De Alblas. Zij draaien steeds stroever en verspelen links en rechts punten. Wij juist steeds beter zijn gaan draaien.”
Rituelen
Dat laatste geldt zeker óók voor Jesper van den Adel zelf. Hij schiet weer regelmatig raak na zeven wedstrijden te hebben ‘drooggestaan’. “Dat maakte me knap onzeker. Ik ging echt aan mezelf twijfelen. Ik dacht dat ik ‘te oud’ was geworden of toch te lang was doorgegaan. Als ik een scoringskans kreeg, dacht ik veel te veel na, terwijl ik normaal gesproken puur op intuïtie handelde. Het was om gek van te worden. De oplossing ging ik zelfs zoeken in bepaalde rituelen die me houvast moesten bieden. Er was uiteindelijk maar één ding wat écht werkte: de bal tussen de palen trappen. Op een gegeven moment lukte dat ineens weer en voelde ik me meteen weer lekker in mijn vel steken. Dat gevoel wil ik vasthouden tot en met de laatste competitiewedstrijd. En dan? Stoppen? De verleiding is wel heel groot. Temeer omdat ik dan, als deze positieve reeks aanhoudt, afzwaai met een positief gevoel. Weet je, ik laat het maar rustig op me af komen.”
Jan Timmer