Praktijkondersteuner Alma Breijer neemt na 51 jaar afscheid: ‘Je moet toch een keer stoppen, hè‘
AlgemeenKRIMPEN AAN DEN IJSSEL/LEKKERKERK • Na 51 jaar (!) neemt Alma Breijer afscheid van haar werk bij huisartsenpraktijk Zuid in Krimpen aan den IJssel. Een vaarwel met een warm gevoel.
Zelfs aan de lange loopbaan van Alma Breijer komt een einde. Ruim 50 jaar lang was de Lekkerkerkse werkzaam voor Huisartsenpraktijk Zuid in Krimpen aan den IJssel. Eerst als doktersassistente en de laatste drie decennia als praktijkondersteuner.
“Ik heb een ontzettend leuke baan gehad in de allerleukste huisartsenpraktijk van Nederland”, zegt de bijna 70-jarige aanstaand pensionada, die op 2 april officieel afscheid neemt. “De sfeer, de collegialiteit, het luisterend oor naar elkaar; het was weldadig. Ik bewaar er straks mooie herinneringen aan.”
Afbouwen
Tegen haar afscheid zit Alma Breijer niet op. “Ik was de afgelopen jaren al wat aan het afbouwen, dus kon ik vast wennen aan mijn ‘nieuwe leven’”, zegt ze. “En er is ook de factor leeftijd: op 29 maart word ik 70. Je moet toch een keer stoppen, hè! Maar dat betekent niet dat ik mijn werk en de mensen niet zal missen. Als praktijkondersteuner kwam ik vaak jarenlang bij dezelfde patiënten thuis om ze te begeleiden bij hun leven met een chronische ziekte, zoals suikerziekte, COPD of hart- en vaatziekten. Met veel van hen heb ik een band opgebouwd. Dat laat je niet zomaar los. En dat gevoel is wederzijds, mag ik ervaren. Dat maakt het ook best lastig om afscheid te nemen.”
Record
Alma Breijer begon haar beroepsmatige leven in de zorg op 19-jarige leeftijd bij toenmalig Krimpens huisarts Marcelis. Na twaalf jaar werd hij opgevolgd door Bert van Brussel. Met hem werkte Alma Breijer dertig jaar samen.
“Een immens lange tijd”, glimlacht de Lekkerkerkse. “Maar nog géén persoonlijk record, want dat staat op naam van Ruud Klomp met wie ik 36 jaar samenwerkte.” Haar baan als praktijkondersteuner deelt ze alweer twintig jaar met Caroline van der Land. “Ik heb het met iedereen fijn gehad”, zegt Alma Breijer.
Onbelast
“En ik heb ook erg veel aan mijn werk gehad nadat mijn man Cees negen jaar geleden overleed. Dat was een zware tijd. Ik besloot al snel daarna weer aan de slag te gaan, omdat het me verstandig leek om weer onder de mensen te zijn. Hoeveel er in mijn bestaan in korte tijd ook was veranderd, op mijn werk was alles als vanouds en daardoor ‘onbelast’. De warmte van mijn familie en mijn vrienden én de steun van mijn collega’s in de huisartsenpraktijk hebben me enorm geholpen om het verlies te verwerken. Ik zal dat nooit vergeten.”
Niemand hoeft zich zorgen te maken over de invulling van haar dagelijkse leven als ze straks niet meer werkt. “Ik heb ook dan nog meer dan genoeg te doen”, stelt Alma Breijer vast. “Ik bezoek twee keer per week de sportschool, wandel graag, heb mijn familie en vrienden met wie ik veel optrek en ben begonnen met het volgen van beeldhouwlessen. Daarnaast sluit ik niet uit dat ik in de toekomst wat aan vrijwilligerswerk ga doen. De komende tijd ga ik eens rustig nadenken hoe ik dat deel van mijn pensioen ga invullen. Het mooie is: ik heb de tijd, ha ha! En daar ga ik van genieten ook!”
Jan Timmer