Tegenslag hoort erbij…
Wat is er zo moeilijk aan de marathon. In mijn ogen is dat nog geen eens de marathonafstand zelf. Door de vele trainingskilometers in de benen kan ik morgen een marathon lopen, geen probleem.
Het moeilijke ervan is de lange voorbereiding voor die ultieme prestatie. Het uiterste uit jezelf halen en tot hoever gaat dat uiterste, wanneer komt de man met de hamer, op 30km, 35km of helemaal niet? De man met de hamer pas in de hotelkamer tegenkomen? Dan heb je de marathon op euforie en adrenaline gelopen en volgens mij ben je dan het beste getraind en behaal je ook het beste resultaat.
Die voorbereiding dat is dus het moeilijkste. Ik heb nog nooit iemand aan de start horen zeggen. ‘Ik heb een perfecte voorbereiding gehad’, er gaat altijd wel iets mis. Een standaard voorbereiding op de marathon is voor iedereen in grote lijnen hetzelfde, we moeten er zo’n 12 tot 14 weken voor uittrekken. Logisch dat er dan iets mis gaat, niet elke training kan raak zijn tenslotte en de mooiste trainingen komen vaak tot stand, omdat die training daarvoor totaal mislukte.
De kilometers lopen op en de kans op blessures dus ook. Je loopt als het ware op een dun lijntje, één misstap en je word gelijk een paar niveaus teruggeworpen. Gelukkig heb ik door de jaren heen mijn lichaam leren kennen en weet ik wanneer een pijntje serieus is of gewoon een pijntje is waar ik doorheen kan lopen. Toch ging het afgelopen week mis, mijn lichaam liet het afweten, niet mijn spieren, maar de gezondheid.
Drie dagen ziek, met koorts. Mannen kunnen niet ziek zijn, ik beaam het. Wat is ziek zijn toch vreselijk, vooral met hoofdpijn, wisselende temperaturen net of dat ik in de overgang zit (denk ik) en dan ook nog overgeven.
Vrouwen kunnen altijd doorgaan met moederen, nou vaders niet! Drie dagen gevloerd, in bed en ik wilde verzorgt worden. Banaantje geprakt met kaneel, dat soort dingen.
Een te lieve vrouw die dit voor mij heeft gedaan en er voor gezorgd heeft dat dit hele euvel máár drie dagen heeft geduurd. Nu nog veel slapen en snel herstellen!
Roy Hoornweg