Liefde voor lopen
Waarom ik ooit begonnen ben met lopen, is bij de meeste mensen wel bekend. Het begon al in groep 1 als de juffrouw vroeg; wat wil je later worden? Dan zei ik altijd marathonloper, omdat ik ooit als kind de bidon had gevangen van de winnaar van de Rotterdam marathon.
De liefde voor lopen is vanaf dat moment alleen maar groter geworden en dat werd deze week weer helemaal duidelijk.
Dit kwam mede door het geweldige mooi weer, want als het zonnetje schijnt is er niets lekkerder dan in de vrije natuur je benen te laten gaan. Ik probeer jullie mee te nemen naar het gevoel van een training afgelopen week, en iedere hardloper kan het beamen, eenmaal dit meegemaakt dan wil je niet anders.
Donderdagavond, ondergaande zon en vier kilometer tempo om het Alblasserbos heen. De lucht kleurde in alle kleuren die je maar kan bedenken en werd steeds donker. De vogels die de lentekriebels al voelen zingen hun laatste liefdesliedjes.
Ik loop samen met mijn maten en het gaat hard. De temperatuur perfect, geen wind en de kleuren weer net iets donkerder dan net. De andere geluiden om ons heen zijn de constanten voetstappen die als een soort mantra in hetzelfde ritme lopen. De ademhaling verhoogd, het zweet loopt over het voorhoofd, op dat moment kan ik uit mijn lichaam stappen om naar mezelf te kijken.
Alles loopt perfect, goede looppas, het juiste ritme, ontspanning in de armen, dit is waarom ik hardloop, dit is het mooiste wat er is. Het genieten verdringt de pijn in mijn benen, ik kan alles aan en nog veel harder als het moet.
Na vier kilometer is het vliegen helaas voorbij en het enige wat ik hoop, dat dit soort trainingen blijven komen en de motivatie geven om op 13 mei te gaan doen, wat ik moet doen, uit mijn zelf stijgen en een nieuw wereld record lopen, de liefde voor lopen zal dan groter zijn dan ooit.
Roy Hoornweg