Fans Noordeloos: ‘Qatar was bijzonder'
noordeloos • De vrienden uit Noordeloos moedigden van vrijdag 18 tot en met dinsdag 22 november het Nederlands elftal aan. “Je gaat om het elftal te steunen”, zegt Koen. “Als niemand gaat, heeft het elftal geen supporters. Je weet wel dat dingen niet pluis zijn en gaat er anders naar kijken.”
Dirk-Pieter: “Ik heb niet overwogen om niet te gaan. Ik ging voor de voetbalbeleving. Het is niet goed hoe arbeidsmigranten behandeld worden, maar dat hadden we met de toewijzing van het toernooi aan moeten pakken. Toen hadden we in opstand moeten komen.”
Gênant
Koen: “De verhoudingen in Qatar zijn nogal scheef. De politie, de beveiliging, alles is immigrant. Ze zijn niet allemaal ontevreden, maar het is soms op het gênante af hoe je in de watten wordt gelegd, zeker als je de achtergrond beter kent. Ze doen enorm hun best. Als je weet wat ze ervoor krijgen, denk ik: dat hoeft niet. Ik wil zelf het dopje ook wel van een fles draaien.”
Dirk-Pieter: “Arbeidsmigranten zijn zelf positief, we hebben geen wanklank gehoord. Het zijn er heel veel. Als je naar de woestijn gaat zie je hoe ze gehuisvest zijn, in krakkemikkige gebouwtjes in compounds, met hoge hekken eromheen. Ze worden goed afgeschermd van de buitenwereld.”
Woestijnsafari
Tussen de wedstrijden door deden de mannen uit Noordeloos een woestijnsafari. Koen: “We spraken onze chauffeur uit Pakistan. Hij had het denk ik wat beter, maar hij weet ook niet beter. Hij is tien maanden per jaar van huis en kan op die manier zijn gezin met vijf kinderen onderhouden. Ik heb zelf twee kinderen, ik moet er niet aan denken. Immigranten durven niet het achterste van hun tong te laten zien.”
Diverse dingen vonden ze bevreemdend. Dat de vrouwen allemaal gesluierd zijn bijvoorbeeld. En dat je moet zoeken naar plekken waar je een biertje kunt krijgen. Koen: “De organisatie in de stad is dramatisch, er is niks te koop en er zijn geen terrassen. Supporters dwaalden rond en vroegen zich af: wat gaan we hier doen? Er is één centrale fan-zone, daar kun je pas vanaf ‘s avonds 7 uur bier kopen. In die zin is het geen toernooi voor voetbalfans. Je moet er zelf wat van maken. We wisten wel dat er in de hotels op de zevende of achtste verdieping cafés en bars zijn. Echt uit het zicht. Daar is het gezellig.” Dirk-Pieter: “We zijn gewend overal een biertje te kunnen kopen. In Qatar moet je ernaar zoeken en de plekken weten.” Lachend: “Ik heb daar minder bier gedronken.”
Geen ziel
Koen vond Qatar ‘een onwezenlijk land’. “Er staan pompeuze kantoorgebouwen en wolkenkrabbers, die hele stad is nieuw. Er is een onvoorstelbaar metronetwerk, ook nieuw. Het geld klotst er tegen de muren. Maar de stad heeft geen centrum, geen ziel. Qatar ligt aan de kust maar er is geen strand.” Dirk-Pieter: “De infrastructuur is daar heel goed en het vervoer is goed geregeld.”
Koen: “De Qataren zelf hebben het goed. Binnenshuis doen ze alles, maar vanwege de shariawetgeving lopen ze buitenshuis in het gareel. Je ziet buiten geen uitbundigheid. Dat is beklemmend. Als het Nederlands elftal de finale zou halen, dan overweeg je te gaan natuurlijk, maar zonder voetbal ga ik er niet meer naartoe.” Dirk-Pieter: “Of ik weer zou gaan als ze in de finale komen? Daar twijfel ik over.”
Frenkie
De sfeer in het stadion vonden ze gezellig. Koen: "Voor veel Qataren is het ook een feest, een groot evenement dat ze nog nooit hebben meegemaakt in hun land. Voor ons was het een bijzondere ervaring.” Dirk-Pieter: "Het was een belevenis. Once in a lifetime. Je gaat voor het voetbal, dat hebben we met eigen ogen kunnen zien. We zaten op de eerste rij. Ik vond het wel jammer dat Frenkie een kans miste.”
Anne Marie Hoekstra