Als drank je leven regeert
“Het waren gewoon normale mensen. Ik ontmoette warmte en begrip en herkende me in de verhalen die iedereen vertelde. Er waren dus meer van die ‘gekken’.
Ineens was ik niet eenzaam meer. Er waren meer mensen die dachten en voelden zo als ik.” Dit is wat Petra* vertelt over haar eerste kennismaking met de AA, nadat haar jonge dochter, met de handen in de zij, in het weekend tegen haar zei: “Ma, jij zuipt echt heel veel.”
Op maandag belde ze de AA, ofwel de Anonieme Alcoholisten: “Ik kreeg een lieve mevrouw aan de lijn. Ze stelde me op m’n gemak, liet me huilen en ik vertelde wat een puinhoop ik ervan gemaakt had. De volgende dag stonden er twee mensen op de stoep. Een goed gesprek volgde en op vrijdagavond ging ik voor het eerst naar een groepsmeeting van de AA.”
Het lijkt allemaal zo simpel, maar dat was het niet. Petra maakte kennis met alcohol toen ze een jaar of tien was. Ze was niet gelukkig op school, werd gepest, maar de drank die ze van haar vader pikte verzachtte het leed en deed haar lekker slapen.
Als volwassene werd haar wereldje klein. Ze had geen baan en werd bekneld door angsten en depressieve gevoelens. Pas nadat ze de drank kon laten staan, kwam het besef dat dit leven door de drank veroorzaakt was. Petra: “Ik was altijd bezig met de drankvoorraad. Had ik wel genoeg tot het weekend? Tegelijk was er de schaamte als ik weer in ging kopen. Dat deed ik in verschillende winkels. Om niet op te vallen.
De lege flessen waren een ander probleem. Ik voelde me altijd staan bij de glasbak. En hoe vaak heb ik niet een fles leeggegoten in de gootsteen en gedacht: ‘nu is het klaar’? Drie, vier uur later zat ik dan weer op de fiets. Op weg naar de slijter. Ik was voortdurend in gevecht met de drank en met mezelf. Natuurlijk zag mijn partner hoeveel ik dronk. Verschillende keren dumpte hij mij dronken bij mijn ouders om te ontnuchteren.”
Petra vervolgt: “In boeken en op internet zocht ik naar een antwoord op de vraag of ik een alcoholist was. Daar bleef het echter bij. Tot de zoveelste ruzie met mijn partner, waar onze dochter met de handen in de zij tussensprong. Het ging dwars door mijn hart en werd de trigger die me bij de AA bracht. Op de donderdag voor de eerste groepsmeeting dronk ik mijn laatste fles leeg en dacht: ‘dit nooit meer’. Bij de AA heb ik wel geleerd dat dat geen goede gedachte is.”
Volgens de website van de Anonieme Alcoholisten Nederland gaat het erom vandaag nuchter te blijven – niet morgen of de komende weken of jaren. Vandaag, nú, is de enige periode in het leven van een AA’er waaraan hij iets kan doen. Petra: “Het begin is extra moeilijk omdat je ook lichamelijk af moet kicken. Als het verlangen naar drank te groot werd, kon ik mijn buddy bellen. Ik kon dan even van me af praten waardoor de drang afzakte.”
'Het begin is extra moeilijk omdat je ook lichamelijk af moet kicken'
Inmiddels komt Petra alweer heel wat jaren iedere vrijdagavond bij de AA. De verhalen van anderen en het blijven vertellen van haar eigen verhaal houden haar alert. Drank is immers overal en moeilijkheden in het leven blijven. Maar ze blijft ook gaan om anderen bij de hand te nemen op weg naar hun herstel.
Bij de AA zijn geen psychologen of andere professionals betrokken. De AA bestaat enkel uit ervaringsdeskundigen die hun ervaring, kracht en hoop met elkaar delen om hun gemeenschappelijk probleem op te lossen en anderen te helpen bij het herstel van hun alcoholisme. De AA in Gorinchem bestaat doorgaans uit 15 tot 30 personen uit alle lagen van de bevolking. De jongste is halverwege de twintig, de oudste is 70-plus. Binnenlopen kan altijd, maar fijner is het om vooraf even te bellen want dan is er iemand om je op te vangen. Bellen kan met Theo op 06-49312886
* De echte naam van Petra is bij de redactie bekend.