Rondkijken
We leiden deze weken leerlingen van groep 8 rond op Het Heerenlanden. Om ze een indruk te geven van ons schoolgebouw. Via de virtuele open dag op onze site kom je ook een heel eind, maar als je écht wilt weten hoe het zou zijn: kom maar langs, aan het eind van de dag. Het gaat heel sjiek: je krijgt je eigen privé-rondleiding, samen met je ouders. Een medewerker van school laat je het gebouw zien, vertelt je van alles en je kan al je vragen kwijt. Soms koppelen we twee kinderen met hun ouders aan één rondleider, maar dat is ons maximum. We houden natuurlijk wel rekening met corona. Ja, het mondkapje moet ook op.
Ik doe zelf ook mee aan de rondleidingen. Dat is zó leuk om te doen. Je realiseert je weer waarom je zo graag in het onderwijs wilt werken. Een tijdje mee mogen lopen met een kind dat de wereld aan het ontdekken is, samen optrekken met zo’n nieuwsgierig jong mens, dat is zo’n groot voorrecht…. Ik weet niks mooiers.
Als docent volg je een leerling gedurende een paar jaren, beleef je op afstand hun twijfels mee, hun overwinningen, hun zoektocht op weg naar volwassenheid. Als je het geluk hebt dat je een goede klik met ze hebt, weet je dat zij het waarderen dat je met ze meeleeft. Je moet altijd wel je plek weten, je blijft natuurlijk een van die stomme, ongelooflijk oude mensen waar ze zich niks, maar dan ook helemaal niks van willen aantrekken. Maar ondertussen. Het wordt wel op prijs gesteld als je er toch steeds voor ze wilt zijn.
In zo’n rondleiding beleef je dat in het klein. De groep 8-er, nog heel jong, is nieuwsgierig én bevreesd. Die grote school, al die lokalen, al die vakken, al die nieuwe mensen, gaat dat wel lukken? En doen mijn ouders wel normaal? Ik probeer in de rondleiding vooral contact met hen te leggen. En als het dan lukt om dat te krijgen, als je de vraag aan ze weet te stellen waardoor ze zich wat op hun gemak gaan voelen, als je de glimlach ziet doorbreken en ze die vraag durven stellen waar ze zelf mee zitten …. ik herhaal het: ik weet niks mooiers. Na de rondleiding gaan ze dan zelf een stuk wijzer naar huis, en laten ze een tevreden, benieuwde directeur achter. Benieuwd naar wat ze allemaal de komende jaren gaan meemaken.
Arno van Staalduine
Het Heerenlanden