Afbeelding
Foto: Suzanne Heikoop

Ege

Er lopen allerlei jongens door Het Heerenlanden met een kaal geschoren hoofd. De meeste zitten in de tweede klas. Als ik goed geteld heb, zijn het er een stuk of 15, maar ik kan er nog een paar gemist hebben. En op de Joost, onze zusterschool aan de Joost de Jongestraat, lopen ook diverse kale hoofden rond.
Allemaal voor Ege. Het mannetje uit mavohavo2 dat half december plotseling leukemie bleek te hebben. U kunt het niet gemist hebben, Ege was in alle social media, in de krant en op het Jeugdjournaal. Voor wat er uitzag als een tandvleesontsteking moest hij naar de tandarts, die verwijst hem door naar de paradontoloog, maar ook daar wordt hij doorverwezen. Uiteindelijk naar het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie in Utrecht. Op de beelden in de media ziet hij er eigenlijk nog best goed uit, maar dat is echt niet alle dagen zo. Door de behandelingen heeft hij het regelmatig heel beroerd.
Mannetje uit mavohavo2, zeg ik. Dat is hij ook inmiddels, een mannetje. Voor hij ziek werd zou ik hem eerder als puber aangeduid hebben. Pubers kunnen soms dondersteengedrag vertonen, en ik kan u vertellen: Ege was bij ons op school een echte puber. Maar zo'n plotseling opduikende ernstige ziekte doet wat met je, doet veel met je, daar word je zomaar opeens een stuk ouder van. Die prachtige ogen, onder dat petje, waarmee hij trouwhartig op het Jeugdjournaal de camera in kijkt, en uitlegt dat hij positief wil blijven, maar dat hij echt een stamceldonor nodig heeft. En passant neemt hij het ook even op voor zijn lotgenoten: hij is niet de enige die een donor zoekt, er zijn duizenden mensen die die stamcellen net zo hard nodig hebben als hij.
Dat luistert heel nauw, met stamcellen, dat weet ik inmiddels. Ik ben de afgelopen week even langs gelopen bij de biologie docenten - altijd handig, zo'n school, je hebt overal experts rondlopen die je kunnen vertellen hoe het zit. Je hebt heel veel donoren nodig, want de kans op een ‘match' is maar klein. Het is te hopen dat de oproep van Ege (en zijn zus Pinar, die hard aan de weg timmert voor haar broertje) om donor te worden veel respons krijgt! Deze week geven diezelfde biologie docenten in verschillende klassen uitleg over leukemie, en waarom andermans stamcellen kunnen helpen om beter te worden. In elk lokaal zie je een paar kaalkoppen zitten. Ze laten zien dat Ege er niet alleen voor staat. Ze leven mee met hun maatje.