Mijnen bij de brug?
vianen • Ook J.M. Kraaijeveld uit Vianen stuurde zijn herinnering aan de Boogbrug in.
'Op 10 mei 1945 kwam ik als tienjarig jongetje in Vreeswijk te wonen. Mijn nieuwe vriendjes namen me gelijk mee naar het oude voetbalveld aan de Lek, want daar lagen de resten van de Viaanse brug. Het spannendst was om in de brug te kruipen: grote tunnels met allemaal dwarsschotten waar je overheen en tussen kon gaan en dat allemaal in het pikdonker. Kruipen door die tunnels, soms was er middenin de pijp een blokkade en dan moest je terug en dat was moeilijk. Mijn moeder was er niet zo blij mee, want je kwam er bruin van de roest uit. In die zomer kregen wij vier gasten in ons hotel: mannen van de Mijnopruimingsdienst. Zij vertelden, dat er waarschijnlijk mijnen bij de brug lagen en die moesten zij opsporen. Die vier mannen hadden in de oorlog hun opleiding gehad in Schotland en zijn waren de enigen die de oorlog ongeschonden door waren gekomen. Velen van het waren gesneuveld of verminkt. Zij wisten precies hoeveel bommen er waren gevallen en dat die allemaal ontploft waren. De Duitsers hadden bordjes achtergelaten met 'MINEN', maar er werd in die vijf dagen dat zij er werkten geen enkele mijn gevonden. Wel diverse 20mm granaatjes van boordwapens van de Geallieerde vliegtuigen. Na schooltijd fietste ik naar de brug om te kijken of er al wat gevonden was. Wel veel scherven. Dan mijn fiets achter in de auto en naar huis. De laatste dag zouden de gevaarlijke vondsten opgeblazen worden. Er werd een lange kabel uitgerold naar een bunker die daar stond en ik mocht op de knop drukken. Een geweldige knal en een regen van klei en stenen viel op ons neer. Gelukkig zaten wij in de bunker.'