INGEZONDEN: dankbaar, dat zij heus bestaan
Wij, mijn vrouw en ik, rijden op 15 december naar Tiel, naar de vaccinatielocatie Wij verdwalen totaal (eigen schuld dikke bult). Het wordt later en later voor onze afspraak.
Dan worden wij twee mannen gewaar met oranje kleding, die staan te praten bij een grote truck. We houden halt en vragen of zij bekend zijn met het vaccinatie-adres. De oudste zegt: dan moet u links en dan tweemaal rechts, dan... Nou ja, dit wordt niks. Weet u wat, rij maar achter ons aan.
Dat doen wij graag. Zo'n tien minuten en vele bochten later komt de enorme truck op locatie en wordt het warm lachende gezicht van de chauffeur door het open raampje zichtbaar. Hij gebaart vrolijk en ik roep zo hard mogelijk dat we zo dankbaar zijn.
Zwaaien.
Zij bestaan heus!