Op de bon
Van de fiets afstappen is voor mij geen koud kunstje meer. Met ingeknepen remmen zwaai ik mijn rechter been zwalkend over het zadel. Nou ja, zwaaien. Zo snel gaat dat niet. Het duurt nog wel even voordat ik deze acrobatische toer tot een goed einde heb gebracht. Als ik dan eindelijk stil sta, is het meestal op de verkeerde plek. Ik ben dan een paar meter doorgeschoten. Een fietsende vrouw deed dat vorige week ook in een steegje in de Tielse binnenstad. Niet omdat ze ook last heeft van moeilijk scharnierende ledematen, maar gewoon onbewust. Even niet opgelet, denk ik. Geen wonder, je moet je in deze coronatijd toch al aan zoveel regeltjes houden.
In dat steegje staat een bord; voetgangerszone. Niet fietsen dus. Ze deed dat ook niet, maar was wel een paar meter voorbij dat bord van haar fiets afgestapt. En daarna keurig verder gelopen. Even later kreeg ze de rekening gepresenteerd. Een bekeuring, uitgedeeld door twee agenten die zich aan het eind van het steegje om het hoekje hadden opgesteld. De vrouw dacht eerst nog aan een waarschuwing maar het verbaliserende tweetal was onverbiddelijk. Het duo bleek te bestaan uit een mentor en zijn leerling, die bezig waren met een praktijkles. Alsof een oude rot-in-het-vak een politiemannetje-in-de-dop moest leren hoe je een fietser in een stil steegje kunt betrappen.
Ik kan me indenken dat de jonge agent zich een spannender politieopleiding had voorgesteld. Je gaat bij de politie omdat je dienstbaar wil zijn aan de samenleving. Om een missie te vervullen. En dan sta je om een hoekje een vrouw te bekeuren die in een steegje letterlijk een kleine misstap heeft begaan. Leer je dat iets van? Ik heb dat in ieder geval wel gedaan. Ik rij dat steegje ook wel eens door, maar ik waag het er niet meer op. Voordat ik mijn rechterbeen over het zadel heb getild, ben ik het halve straatje al door. En wie weet staat er om het hoekje weer een politiementor met zijn leerling. Daarom ga ik de gemeente vragen er nog een bord bij te zetten. Geen verbodsbord, maar een vriendelijk bord, geheel passend bij het imago van de politie. Een bord dat ons leert hoe servicegericht die politie ook kan zijn. Wat er dan op moet staan? Denk om het afstapje!
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)