Cultureluurs
Mijn vrouw en ik besloten maar eens vreemd te gaan. Cultureel vreemd, bedoel ik. Nu geen avondje in onze eigen Tielse Agnietenhof, maar in het immense muziekgebouw TivoliVredenburg in Utrecht. We hadden nog kaarten liggen voor een flamenco-gitarist en zijn ensemble. In de trein naar Utrecht bereikte ons de onheilstijding dat we na elven niet meer terug konden naar Tiel. Het zou die avond niet de eerste tegenvaller zijn. Bij de ingang van het theater sloten we in de stromende regen aan bij een lange wachtrij voor de coronacheck en de ID-controle. De zaal van onze voorstelling bevond zich op de zesde etage, wat bijna even zoveel roltrappen betekende. Bij de ticketcontrole werden we eruit gepikt. Net als vroeger bij de douane. De scan van de controleur flikkerde rood op. Foute boel, onze kaarten deugden niet.
Daar stonden we dan. De uitdijende rij achter ons mopperde. Of we alsjeblieft op wilden schieten. We werden met zachte drang naar de kassa verwezen, zes etages en even zo veel roltrappen naar beneden. De lift was in de drukte onvindbaar. Bij de kassa, ook weer wachten, ontdekte een gedienstige medewerker het euvel: we hadden anderhalf jaar oude kaarten voor een voorstelling die vanwege corona niet door was gegaan. Die waren nu niet meer geldig. Uit coulance kregen we nieuwe. Weer die ellendige roltrappen op. Mijn linkerheup protesteerde. De voorstelling was al begonnen, de gitarist strooide zijn klanken al uit in de donkere zaal, waar wij onze plaatsen moesten zoeken. Rij C stoel 34 en 36. Hoe vind je die in de duisternis? Mijn multifocale bril is prima, maar hier hadden de glazen moeite mee. Nog onhandiger als de verstrooide meneer en mevrouw De Bok ploften we maar ergens op twee lege stoelen neer. Eindelijk zaten we.
Om de trein te halen moesten we de voorstelling vroegtijdig verlaten. We schuifelden min of meer op de tast de donkere zaal uit. In Geldermalsen tracteerde de NS ons op een nieuwe verrassing: een vertraging van twintig minuten. Dat kon er ook nog wel bij.
Tegen twaalven waren we thuis. Terug van een avondje cultureel vreemd gaan. Die Agnietenhof in Tiel is zo gek nog niet.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)