De erfenis van Jomanda
Dertig jaar geleden begon het zelfverklaard genezend medium Jomanda met haar healings in de oude veilinghal in Tiel. Wie zou nog iets zinnigs over deze twijfelachtige mijlpaal kunnen zeggen? Beroepshalve heb ik destijds met haar te maken gehad. Dus kwamen de media bij mij uit. En zo stond ik voor de camera van de documentaire Lady of the Light (te zien bij Discovery +) en werd geïnterviewd door de radio en de krant. Als een soort Jomanda-deskundige. Maar zo heb ik me nooit gevoeld. raadsel. Want wat moet je denken van volkomen verdwaasde mensen die schokschouderend over de gangpaden van de veilinghal kropen? Van dierenliefhebbers die de gebroken poot van hun kat door het medium lieten instralen? Ik stond erbij en keek erna. Vol twijfels, dat wel. Ik ben razend benieuwd wat Jomanda zou presteren in deze coronatijd. Zou ze dan het virus te lijf kunnen gaan? Zou ze vanuit haar goddelijkheid beweren dat vaccineren helemaal niet hoeft. Een paar slokken ingestraald water en je bent zo immuun als het maar kan. Dag virus, niks meer aan de hand. En in de ziekenhuizen staan ic-patiënten van hun bed op door een ingestraald Jomandakaartje onder hun kussen.
Maar van Jomanda kunnen we niets meer verwachten. Ze heeft zich verschanst in het verre Canada. In Tiel resteren de herinneringen als een wonderbaarlijke erfenis. En de spraakmakende verhalen over haar. Zoals het verhaal dat de Betuwse columnist Hannes over haar optekende.
Het gaat over een echtpaar dat met een ziek huisdier een healing bezocht. In de hal ging het mis met de man van het stel. Jomanda bracht hem zo van streek, dat het hem op een gegeven moment, zo verhaalt Hannes, "dun deur de boks liep”. Hij spoedde zich naar het toilet en trok daar zijn van een dik remspoor voorziene onderbroek uit. Met toiletpapier maakte hij er een pakje van. Met de blote billen in zijn broek ging hij weer naast zijn vrouw zitten en stopte het pakketje in een damestas naast hem.
Toen ze thuis waren vertelde hij zijn vrouw wat hem overkomen was. "En die vieze broek heb ik bij jou in de tas gedaan”, onthulde hij. "Mijn tas?” zei ze hoofdschuddend. "Man, ik had helemaal geen tas bij me”.
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)