Maatjesproject verlicht eenzaamheid
tiel • Door de coronacrisis heeft het een lange aanloop nodig gehad, maar Joke Anker (67) is sinds een paar maanden vrijwilligster bij het Maatjesproject van Mozaïek Tiel. Joke zegt dat ze zich al eerder aangemeld had, maar dat ze in mei daadwerkelijk aan de slag is gegaan. "Ik vind contact met mensen erg fijn en het liefst zonder het dragen van mondkapjes", zegt ze.
De Tielse heeft heel haar leven gewerkt. Ze is jarenlang administratief medewerkster plus planner geweest bij het CIZ, 't Centrum Indicatiestelling Zorg, met als laatste standplaats Utrecht. "Na mijn maatschappelijke carrière zag ik het niet zo zitten om mijn leven achter de sanseveria's door te gaan brengen. Ik heb me toen aangemeld voor het Maatjesproject. In eerste instantie had ik de keuze gemaakt om op het meldpunt te gaan werken. totdat ik een mailtje kreeg van Inez Koot, de coördinator van het project. Zij stelde mij voor dat ik mezelf ook als Maatje ging inzetten. Vandaar dat ik in een dubbele rol werkzaam ben voor het Maatjesproject."
Koppeling
Binnen het meldpunt draagt Joke de zorg voor het maken van de koppeling tussen de hulpvraag van cliënten en het aanbod aan vrijwilligers. Als Maatje gaat ze één keer in de veertien dagen naar een 'oudere dame' die zich eenzaam voelt na het overlijden van haar echtgenoot. "Dan drinken we gezamenlijk koffie, we maken een praatje en genieten van elkaars gezelschap. Want het mag best gezellig zijn. Deze mevrouw is net voor COVID-19 weduwe geworden. Ze heeft moeite met de verwerking van de dood van haar man. Daarom heeft ze wat meer aanspraak nodig." Wat ze als vrijwilligster doet is vooral luisteren. En soms voorzichtig advies geven. "Soms heeft ze twijfels of ze het wel goed doet allemaal. Ze was onlangs naar de oogarts geweest. Daarna naar de optometrist. Die stuurde haar vervolgens door naar de opticien. Dat ervaarde ze als nogal verwarrend." Joke heeft haar toen een 'zetje gegeven' om opnieuw het ziekenhuis te bellen om toch daar terecht te kunnen. Dat is uiteindelijk gelukt. "Ze was heel trots op zichzelf daarna."
Sjaal
Het gebeurt geregeld dat - als ze samen gaan wandelen - Joke haar mag aanraden welk sjaal ze gaat dragen bij de jas. "Het vertrouwen groeit daar zo door dat ze nu met me deelt welke kleren ze gekocht heeft en dat ze die graag aan me laat zien voor ze die gaat dragen." Luisteren blijft de hoofdzaak. "Zeker het luisteren naar de emoties," zegt Joke. "Vaak komen er inzichten in de verhoudingen binnen de familie voorbij. Mij geeft het vaak herkenning. Ze geeft me vaak complimenten dat ik zo goed luister. In haar omgeving bestaat een houding van: het moet nu onderhand eens verwerkt zijn. Voor haar voelt dat echter heel anders." Joke vindt het een verrassende ontwikkeling dat dit zo goed gaat, hoewel dit eigenlijk niet eens in haar bedoelingen lag. "Inez heeft dit heel goed ingeschat. Ik doe het, neem het serieus, maar één maatje is voor mij genoeg. Ik zou het zeker iedereen aanraden. Het is heel fijn om te merken dat je iets voor een ander kunt betekenen. Je moet je durven vastleggen, want de ander rekent op je."
Vanuit het meldpunt weet de Tielse vrijwilligster van het Maatjesproject van Mozaïek dat 'je je grenzen moet aangeven'. "Dat is heel belangrijk in dit werk. Dat weet ik vanuit het meldpunt. Daar maak ik de koppeling tussen de zorgvraag en de vrijwilliger. Die gesprekken zijn er ook voor om je belangstelling aan te geven." Als maatje werkt Joke gemiddeld anderhalf tot twee uur in de week. Op het meldpunt is ze één keer in de week van 08.30 uur tot 12.00 uur actief. "Daarnaast heb ik wel eens een overleg, breng ik een flyertje rond of doe ik een interview," grapt ze. "Ik ervaar veel voldoening en het gevoel dat ik ergens bij hoor. Dat is voor mij erg belangrijk. Als je zo lang als ik heb gewerkt, dan kunnen dagen leeg zijn."
Mozaïek
Coördinator van het Maatjesproject, Inez Koot (56), vindt het ook 'heerlijk' om mensen te koppelen. "Mijn passie ligt daar. Ik houd ervan om door te vragen en een succesvolle koppeling te maken. Ik had een vrijwilliger die graag viste. Later kreeg ik via een dochter een hulpvraag voor haar vader die ook van vissen hield. Zo'n match tot stand brengen vind ik dan geweldig." Inez vindt het ook leuk om bij mensen thuis te komen. "De match tussen Joke en haar Maatje was ook heel leuk. Ik vond hen twee echte dametjes die prachtig bij elkaar pasten." Mozaïek kan vrijwilligers gebruiken voor het Maatjesproject om de eenzaamheid bij ouderen te verlichten. "Bijna wekelijks krijgen we aanvragen voor een Maatje. Het zou ontzettend fijn zijn als we er nog meer konden koppelen."
Arno voor de Poorte