'Culturele kaalslag dreigt'
Zijn gezicht spreekt boekdelen. "Wij knokken hier voor ons mooie stukje Lekdijk", beargumenteert Noorlandt.
Vrijdagmiddag sprak hij zijn ongenoegen uit aan medewerkers van het hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden. Diverse bewoners tussen Salmsteke-Lopik en Schoonhoven waren in de gelegenheid om te reageren op de plannen voor de dijkverzwaring. "Over drie jaar start men met het versterken van de dijk. Door klimaatverandering en de toenemende kans op hoogwater is dit onvermijdelijk. Wat steekt is dat 50 meter binnendijks over het hele traject alle bomen worden gekapt."
Kaalslag
Concreet betekent dit dat grond van dijkbewoners onteigend wordt. Zij raken daarmee een gedeelte van hun tuin kwijt. Voor het waterschap geeft dit op termijn kostenverlaging. Het onderhoud van de dijk is dan een kwestie van maaien. Geen bomen meer, die de werkzaamheden verhinderen.
En dat is precies het punt wat Jan wil maken: "Wij raken onze grond kwijt, bomen en stukjes oprijlaan verdwijnen. Het wordt een grote kaalslag als de plannen doorgaan. Er mogen ook geen nieuwe bomen geplant worden." Wat hem persoonlijk zuur maakt, is dat in zijn 'achtertuin', grenzend aan de dijk, prachtige, authentieke fruitbomen staan. Nota bene aangeplant op advies van het waterschap na de vorige dijkverzwaring.
Pijn
Het overgrote deel van de bewoners ziet niets in onteigening van de grond. De tijd dringt, want op 6 oktober wordt een definitief besluit genomen. Noorlandt is bang dat het tij niet meer te keren is. "Een laatste poging is gedaan om te overtuigen dat hier een stuk cultureel erfgoed gaat verdwijnen. De dijk zal nooit meer hetzelfde zijn als voorheen, een culturele kaalslag wordt het", aldus de strijdige buurtbewoner.
"Ze begrepen me, er werd goed naar me geluisterd maar of ze er wat mee doen? Ik heb er geen vertrouwen in. Ze fluisterden mij al in dat het op veel plekken pijn gaat doen." Noorlandt maakt tot slot de vergelijking met de dijkverzwaring van twintig jaar geleden. "Toen was er veel mogelijk en goed contact om te overleggen. Dat mis ik nu heel erg. Laten we alsjeblieft in gesprek blijven met elkaar. Er zijn genoeg alternatieven. Er lijkt nu gekozen te worden voor een variant waarbij de mening en wensen van de bewoners het minst worden meegenomen. En dat is jammer", besluit hij het gesprek.