'Werk genoeg de komende jaren'
Sijbrand Kamer erelid ‘Oud Stolwijck’
stolwijk • Vooral als het gaat om het digitaliseren van de ongelooflijke schat aan foto’s, verhalen en documentatie. Door omstandigheden doet hij nu een stapje terug. Op vrijdag 3 september zal hem, als beloning voor zijn inzet, het erelidmaatschap worden toegekend.
“Ik ben verzocht om vrijdagmiddag een poosje vrij te houden, meer weet ik niet”, glimlacht de kwieke Sijbrand.
Boerderij
Nadat hij in 2005 met vervroegd pensioen ging, kwam de Historische Vereniging op zijn pad om als vrijwilliger aan de slag te gaan.
“Mijn eerste klus was samen met Dick Anker het fotograferen en vastleggen van elke boerderij in Stolwijk. Om alles wat in mappen opgeborgen is te digitaliseren, heb ik een plan gemaakt. Dit project is nog niet afgerond, want nog niet alles is in de computer overgezet. Nieuwe vrijwilligers zijn hard nodig, werk genoeg voor de komende jaren.”
Ook de familie Kamer is onderdeel van de Stolkse historie. De Koolwijkseweg nummer 9 is het adres waar Sijbrand is geboren. “Probeer het huis maar te vinden, dat lukt je niet”, vertelt hij. “De woning is namelijk afgebroken toen de provincialeweg werd aangelegd.”
Polderbad
Een andere woning kwam voor hen beschikbaar aan de Bilwijkerweg, tegenover het zwembad. “Dag en nacht waren wij in het Polderbad te vinden. Als ik m’n ogen dichtdoe zie ik zo het hokje van Cor Broer voor me”.
Jarenlang was hij actief bij de Zwem- en Poloclub Stolwijk. Niet om de sport te beoefenen, maar als secretaris en later penningmeester. Tevens gaf hij trainingen en reed hij talloze keren naar wedstrijden. “Ik heb geprobeerd om zelf waterpolo te spelen, maar dat was niet mijn ding.”
Een ander historisch feit is het verhaal van Opa Sijbrand Kamer. In de Tweede Wereldoorlog was hij schoolmeester in Bergambacht.
“Mijn opa was actief in het schoolverzet. In 1943 moest hij zich melden in Rotterdam en is daar aangehouden. Na verhoor werd hij afgevoerd naar Kamp Vught.”
Briefje
Op de reis daarnaartoe zag Kamer in Gouda kans om een handgeschreven briefje aan iemand te geven. Dit is te zien in het museum in Vught.
Uiteindelijk werd de schoolmeester na een maand of zes overgebracht naar kamp Dachau, om vervolgens op transport te worden gesteld naar Auswitch. “Daar moest hij helpen alles te verdoezelen wat er had plaatsgevonden. Door ziekte werd hij teruggestuurd naar Dachau, waar wij is overleden aan vlektyfus. Jammer dat ik hem nooit gekend heb.”
Koninklijk geheim
In het gesprek over zijn werkzame leven mogen de zes jaren als hofmeester bij de Koninklijke Marine niet ontbreken. “Dat was een geweldige tijd. Ik heb toen veel van de wereld gezien.”
Een mooi moment uit deze periode is het bezoek aan het schip van Koningin Juliana met Prins Bernard.
“Ik kreeg de opdracht om de prins wakker te maken. Om zes uur moest ik naar binnen om te zeggen dat het tijd was om op te staan. Ook moest ik een koud biertje pakken, inschenken en me weer terugtrekken. Het is misschien een koninklijk geheim, maar na zoveel jaren mag ik dat wel vertellen”, schatert Kamer.
Tussen de middag mocht hij meehelpen de lunch te serveren aan het koninklijk gezelschap. "Ik mocht geen vragen stellen, alleen antwoord geven. Dat Juliana zeer geïnteresseerd een aantal vragen aan mij stelde, is me enorm bijgebleven."
Dirk Molenaar