Kunstenares Angela van Zaalen verruilt Randstad voor Maurik
AlgemeenMAURIK • Aan het begin van 2021 heeft kunstenares Angela van Zaalen (50) de Randstad verlaten. Ze verhuisde met haar man naar Maurik, naar de relatieve rust van het platteland. “Een soort Ik vertrek light”, lacht ze. “Opnieuw beginnen in een andere omgeving. Best spannend en dat ook nog eens in coronatijd.”
Angela ging anderhalf jaar geleden in Culemborg wandelen met de honden. “Hier kan ik wel wonen”, zei ze tegen haar man. “Wat is het hier mooi.” Nog geen week later krijgt haar man de vraag om in Veenendaal te gaan werken. “Dat was een mooie kans en hij zag het helemaal zitten. Hij pendelde vanaf die tijd heen en weer. We woonden in Pijnacker. Dat ligt tussen Rotterdam, Den Haag en Delft in.”
Workshops
De kunstenares werkt al sinds 2010 als zzp’er en een mooiere werkplek dan in Maurik is er niet, vindt ze. “Tussendoor langs de dijk wandelen met de honden of even op de fiets naar het hondenstrand en ik kan er weer uren tegen. Ook de auto is mijn grote vriend. Zo midden in het land, is eigenlijk alles heel dichtbij.” Angela geniet vooral van de omgeving in en om het huis. “De Betuwe en de Veluwe zijn zo mooi. Ik mis soms wel wat reuring en daarom ben ik schilderworkshops gaan geven. Dit geeft mij energie en maakt mij gewoon happy. Schilderen is zo leuk en je vergeet even alles. Het is geen Kunstacademie of zweverig gedoe, maar een plek waar je lekker mag kliederen en rommelen. Dit wil ik graag met anderen delen.” Angela vindt het heerlijk om te experimenteren. Acrylverf is vooral haar ding. “Puur op gevoel schilderen, vooral bij abstracte kunst is een andere beleving dan realistische schilderijen maken.”
Stil in huis
De verse Maurikse heeft de hectiek van de Randstad en haar overvolle agenda in Pijnacker achtergelaten. “Ook onze dochter is niet meeverhuisd. Ze studeert in Rotterdam en is gaan samenwonen met haar vriend. Onze zoon had al plannen om te reizen en is voor acht maanden naar Curaçao vertrokken. Daardoor was het ineens heel stil in huis. Door COVID-19 was mijn werk op een laag pitje komen te staan. Ik organiseer als zzp-er evenementen, bedrijfsbezoeken en gastlessen voor leerlingen van 11 tot 16 jaar. Hierdoor kunnen zij een kijkje nemen in de praktijk, zodat zij bewuster een studiekeuze kunnen kiezen.” Ze helpt ook bedrijven om zichtbaarder te zijn voor jonge talenten. Helaas was er weinig mogelijk met alle coronamaatregelen. “Meer dan twaalf jaar werk ik bijna fulltime en dan staat ineens de wereld een beetje stil. Wat eerst ongemakkelijk is, is later toch wel heel fijn. Geen wekker, geen afspraken, geen deadlines, alleen wat online opdrachten. Ik had ineens zoveel tijd.”
Verbouwing
De zolder van de schuur hebben ze omgebouwd tot atelier. Waterleiding, elektra, grote ramen op het noorden, een kachel en een keukentje en daar was haar droomplek. “Hele dagen zat ik hier gelukkig te wezen met de verfkwasten in de hand. In die periode heb ik mezelf ook aangemeld op de Kunstacademie in Utrecht. Als we het doen, laten we het dan goed doen.” De omgeving verkennen in tijden van corona vindt ze maar lastig. Ze kwamen niet veel verder dan wandelen in Amerongen of gingen naar het prachtige hondenstrand in Maurik. Het uitje van de week was naar de bouwmarkt. “Op mijn 50e verjaardag zat ik in quarantaine. Ik kreeg ook mijn eerste uitnodiging voor het Bevolkingsonderzoek Bostkanker. Op aandringen van mijn kapster in Eck en Wiel heb ik toch maar een afspraak gemaakt. Ik ben haar nog dankbaar, want het bleek mis te zijn.” Ze werd gebeld door een huisarts die ze nog nooit had gezien en ging naar een ziekenhuis waarvan ze het bestaan niet afwist. Het ging allemaal in een nogal rap tempo. “Het één volgt het ander op en je kunt het zelf amper bijbenen. Gelukkig waren ze er heel vroeg bij en was ik na een operatie en twintig bestralingen helemaal schoon. Het was een rare zomer, maar ik genoot van mijn huis en nieuwe omgeving. Wat ik nog wel wil meegeven aan andere vrouwen is: laat die ‘pannenkoek’ foto’s maken, want je weet het nooit.”
Arno voor de Poorte