COLUMN
Leren begrijpen
Het was een paar jaar geleden. Ik liep in onze school, op de overloop in de hal. Wie wel eens op Het Heerenlanden geweest is, weet dat we een hoog gebouw hebben, met een imposante trap in het midden, tussen twee lesvleugels. De trap en de overloop op de eerste en tweede verdieping verbinden beide helften van de school. Prachtig bedacht door de architect die de school rond 2009 heeft gerenoveerd: het gebouw is heerlijk ruim en licht.
Ik was mijn kamer (vlakbij die overloop) uitgelopen, want ik hoorde wat rumoer in de hal. Op de overloop stond een groepje jongens luidruchtig te wezen, er stond er één nogal opgewonden te doen met een repetitie-papier in zijn hand. Hij bleek een stevige onvoldoende gehaald te hebben.
"Voor welk vak?", vroeg ik. “Voor scheikunde”, sprak hij smalend. Het lag kennelijk niet aan hem, maar aan het vak dat er laag gescoord was. “Oei”, probeerde ik meelevend te zijn, “daar heb ik vroeger ook examen in gedaan, dat vond ik best moeilijk.”
De jongen keek me aan, met ogen vol verontwaardiging. “O ja? Mag ik u eens wat vragen meneer? Scheikunde, heeft u daar in uw latere leven nou wat aan gehad?” Hij kon het zich duidelijk niet voorstellen. Directeur worden van een middelbare school: daar had je vast geen scheikunde voor nodig.
Op zich klopte dat wel, maar dat was niet wat ik zei. Ik hoorde mezelf vertellen dat ik weliswaar niet zo veel meer wist van scheikunde, maar dat ik blij was dat ik het vak gevolgd had, omdat ik er geleerd had hoe je scheikundig dénkt. En door te leren scheikundig te denken, wiskundig te denken, historisch te denken, en ga zo maar door, kreeg je vat op de wereld, op jezelf. Zo had ik bij wiskunde geleerd hoe ik strategieën kon vinden om complexe problemen op te lossen. Bij geschiedenis leerde ik verbanden zien – onmisbaar als je wilt begrijpen wie je bent, of waarom de ander anders in elkaar zit dan jij.
Was het aan de scheikunde-hater op de overloop besteed? Nee, natuurlijk niet. Toen ik zo oud was als hij, vond ik dat soort praat ook flauwekul. Ik heb me pas later, veel later gerealiseerd wat de essentie is van goed onderwijs: leren denken, leren onderzoeken, leren interpreteren.
Leren begrijpen. Ik ben er mijn leraren nog steeds dankbaar voor dat ze me dat meegegeven hebben.
Arno van Staalduine
Locatiedirecteur Het Heerenlanden