Hoop
Een leerling sprak mij laatst aan en zei: ‘Bij de start van een schooljaar is mijn verlangen het sterkst. Het verlangen te weten welke nieuwe docenten ik krijg en op welke wijze zij hun lessen geven. Het verlangen te weten of ik hun vak interessant vind en of ik goede cijfers zal halen. Vorig jaar had ik moeite met een aantal vakken en ik hoop dat het nu beter gaat.'
Deze laatste uitspraak intrigeerde mij, de leerling ‘hoopte' dat het dit jaar beter zou gaan. Bij een hopen dat het corona-virus verdwijnt kan ik mij een voorstelling maken, wij mensen hebben tenslotte weinig in te brengen tegen een pandemie. Ook zijn misverstanden uitgesloten als het woord ‘hopen' duidt op de hoop dat de honger in de wereld stopt, dat de opwarming een halt wordt toegeroepen of dat ik ooit de loterij win. Maar hopen dat cijfers dit jaar hoger uitvallen? Daar hoop je toch niet op? Daar zorg je zelf voor!
Nu er op school meer tijd is vrijgemaakt voor individuele gesprekken met leerlingen, wordt het steeds duidelijker dat een flinke groep jongeren de hoop gevestigd heeft op ‘hopen'. Zij komen naar school en zij volgen de lessen in de veronderstelling dat hiermee een diploma wel gehaald wordt. Dus hebben zij bijbanen tot laat in de avond. Een aantal start zelfs al om 6:00 uur ’s morgens en vindt zichzelf om 9:15 uur terug in de schoolbanken. Slaperig en voor huiswerk geen tijd gehad, maar present! En intussen gaat het hopen door, naar goede cijfers liefst, gekregen van die nieuwe docent.
Een andere opzet in het mentoraat op Het Heerenlanden levert na drie maanden een eerste resultaat. De toetsweek is voorbij en voor menig leerling bleek enkel ‘hopen’ niet de juiste strategie. Eerder waren tijdens mentorgesprekken leerdoelen gesteld, planningen geschreven en strategieën ontwikkeld, maar de praktijk bleek voor een aantal leerlingen weerbarstig. Anderen hadden echter een betere ervaring. Zij ontdekten dat planning en studiestrategie werkt!, mits je deze in de praktijk brengt. Deze leerlingen ervoeren dat het behalen van goede cijfers voldoening geeft en motiverend werkt. Dat inzet je verder brengt, niet hoop.
Alle leerlingen, ook degenen wiens hoop op goede cijfers een ijdele bleek, zullen zich opnieuw doelen stellen, strategieën bepalen en planningen schrijven. En meer van hen zullen minder hopen op een goed resultaat, maar er zelf voor gaan zorgen. Ik heb er vertrouwen in!
Ton Philipsen, docent Nederlands, Het Heerenlanden