Afscheid
Het is een bijzonder fenomeen. De eerste week op school is altijd wat onwennig voor de leerlingen, maar zodra er wat weken verstreken zijn en de lessen echt zijn begonnen, vliegt de tijd. Weken van lessen volgen elkaar op. Het klinkt misschien wat voorbarig zo eind september, maar voordat je het weet staat de kerst alweer voor de deur en zit je in de tweede helft van het schooljaar.
Tijdens mijn lessen merk ik dat de leerlingen echt weer zijn gewend aan school, ondanks dat er vele heimelijke blikken naar buiten worden geworpen en er wordt afgeteld naar de vakanties. De klassen zijn gevormd, vriendschappen zijn gesloten en de eerste toetsen zijn gegeven. Die toetsen hadden niet voor iedereen het gewenste resultaat en voor sommige leerlingen zal het dit jaar aanpoten worden, terwijl andere leerlingen een vliegende start maken. Of die slechte cijfers aan mij en mijn uitleg liggen? Dat weet ik nooit helemaal zeker. Het blijft een feit dat de ene leerling beter bereikt wordt dan de andere leerling ondanks mijn mooie paarse PowerPoints, mijn hulplessen of mijn enthousiasme.
Wel moest ik echt even wennen dit schooljaar. Tegenwoordig staat er vier keer in de week een brugklas voor mijn neus. Ik kan je vertellen dat dat even schakelen is na jarenlang in de bovenbouw gewerkt te hebben. Waar bovenbouwleerlingen het reilen en zeilen van de school goed kennen, weten waar de lokalen zijn, weten hoe ze de huiswerk moeten noteren (tip voor de bovenbouwleerling: noteer het daadwerkelijk ook), moeten de brugklassers nog stap voor stap ingewijd worden in de wondere wereld die de middelbare school heet. Alles is nog onbekend: waar de toiletten zijn, hoe toetsen eruit zien en vooral welke docent wat van je verwacht tijdens de les. Aan het einde van het schooljaar zijn het uiteindelijk allemaal echte Heerenlanders, die hun weg gevonden hebben, maar nu zijn ze, terecht, nog even zoekende.
Waar mijn brugklassers dit jaar beginnen aan een nieuw avontuur op een nieuwe school, neem ik na zeven jaar juist afscheid van Het Heerenlanden. Bedankt lieve (oud)-leerlingen en collega’s voor alle gezelligheid, repen chocolade, Disneymokken, stekjes en lieve woorden in de afgelopen jaren. Ik heb van jullie genoten, maar net als mijn brugklassers ga ik een nieuw avontuur aan. En deze column? Die blijft bestaan, maar met een ander gezicht!
Maaike Kerkhof
Docente Nederlands
Het Heerenlanden