Mooi filmdebuut met mini-docu over leven na chemotherapie
Chagalle Pennink wint Kunstbendeprijs
zijderveld • De mini-documentaire gaat over hoe het voor jonge mensen is om na een chemotherapie terug te keren in het normale leven. Ze interviewde twee ex-patiënten, die net als zij leerling waren (geweest) op het Koningin Wilhelmina College (KWC) in Culemborg. Ook ging ze voor een professionele blik langs bij GGZ-psychologe Silvia van Kranenburg.
Chagalle's hartsvriendin Loïs Glashouwer uit Culemborg kreeg in april 2019 de diagnose Hodgkinlymfoom, een kanker die begint in het lymfestelsel. Het leventje van Paul van Beuzekom (19) uit Deil stond in 2016 op z'n kop na de diagnose Myelodysplastisch syndroom, een vorm van kanker waarbij de productie van bloedcellen in het beenmerg ernstig is verstoord. Beiden ondergingen een zware chemotherapie, waarbij ze maandenlang niet naar school konden. Loïs en Paul zijn inmiddels genezen verklaard. Chagalle: "Ik was voor de documentaire vooral benieuwd naar de vraag hoe kanker hun leven heeft beïnvloed. Hoe was het toen ze net weer terugkwamen in het normale leven? En staan ze nu anders in het leven?"
'Moe'
“Nadat je chemo hebt gehad, ben je nog heel lang heel moe", zegt Loïs in de documentaire. "Dat kan nog maandenlang duren. Voor sommige mensen duurt het meer dan een jaar. Toen ik naar school ging, ging dat heel geleidelijk. Steeds maar twee uurtjes. Het is niet zo dat je weer naar school gaat en dan weer beter bent. Je bent eigenlijk nog wel heel ziek van de chemo." Volgens Loïs durfden de meeste klasgenoten er niet echt naar te vragen. "Maar je bent nog steeds niet die vrolijke zelf. Ik vond het ook wel fijn dat mensen er ook niet al teveel aandacht aan besteden. Ik wilde wel weer gewoon mezelf zijn. En ik wilde niet dat mensen dachten: ze is ziek."
Voor Paul voelde het best wel raar toen hij na zes maanden chemo terugkeerde in de schoolbanken. "Ik zat opeens weer achterin de klas. Niemand zei er iets van, niemand merkte het op. Niemand die dacht: hé, hij is zes maanden weggeweest en zit er opeens weer." Paul had tijdens zijn afwezigheid vanwege de chemo behoorlijk veel last van FOMO, ofwel Fear of Missing Out. "Toen ik daar zo in bed lag, dacht ik: o, m'n vrienden zijn nu op vakantie. Dat moet ik allemaal missen."
Loïs heeft na de chemoperiode een veel positievere kijk op het leven gekregen. Ze moet glimlachen bij schijnbaar grote problemen: "Dan denk ik: het kan eigenlijk nog veel erger, vooral als je ziet wat ik zelf heb meegemaakt." Paul: "Sommige mensen maken van kleine dingen soms een groot probleem. Ik denk dan: waar maak je je druk om?"
Kunstbende
Chagalle is trots op het resultaat. "Ik heb de documentaire helemaal zelf bedacht, gefilmd en gemonteerd. Ik moest 45 minuten aan materiaal terugbrengen tot ongeveer 5 minuten." Naast de talentenwedstrijd Kunstbende heeft Chagalle de documentaire ook ingezonden voor de Antoine Gerrits Award, een cultuurwedstrijd voor alle jongeren in Nederland die actief bezig zijn binnen één van de vormen – of mixvormen – van beeldende kunst. "Ik heb vorige week eindexamen VWO gedaan en eigenlijk wil ik naar de Nederlandse Filmacademie of naar de HKU. Dit jaar ben ik helaas niet toegelaten. Maar volgend jaar ga ik me opnieuw inschrijven. Tot die tijd ga ik zoveel mogelijk mijn portfolio uitbreiden en daarnaast ga ik volgend jaar twee voorbereidende opleidingen volgen aan de HKU en Open Studio."
Chagalle heeft inmiddels al aardig wat stemmen van het publiek binnengesleept voor de Antoine Gerrits Award. Maar ze kan nog veel meer stemmen gebruiken. Stemmen kan tot en met zondag 13 juni. De documentaire kan worden bekeken op: