Elly Heijstek rolde van het ene 'baantje' in het andere
'Het is leuk om anderen te helpen'
vianen • Zo ontstond een indrukwekkende lijst met vrijwilligersactiviteiten: "Van het een kwam het ander.” De onderscheiding kwam als een volslagen verrassing voor de inwoonster van Vianen. “Ik werd gebeld door RTV Utrecht. Ze maakten een uitzending over vrijwilligerswerk en goede doelen in coronatijd. Ze wilden mij interviewen over de Stichting Iris. Ik vond het een goed idee om Iris – een wooninitiatief voor jongeren met een verstandelijke beperking – wat meer bekendheid te geven, maar ik had liever dat iemand anders het woord voerde. Ik kon niemand vinden en heb het toen zelf maar gedaan.”
De delegatie van de regionale omroep kwam op de maandag voor Koningsdag naar Vianen. “Ik had helemaal niks door, bereidde me goed voor, zodat ik wist wat ik allemaal wilde zeggen. De mevrouw van RTV Utrecht arriveerde, testte camera en geluid en net toen ze met het interview begon, ging de huistelefoon. Die gaat anders nooit, maar nu wel. Mijn man pakte de telefoon: het bleek burgemeester Sjors Fröhlich te zijn die mij wilde spreken. Ik dacht nog: wat belt-ie op een vervelend moment, het komt nu helemaal niet uit. Maar ik heb de telefoon toch maar gepakt, de journalist van RTV Utrecht ging daar gelukkig mee akkoord. Ik vond het wel raar dat ze me tijdens het gesprek met de burgemeester bleef filmen. Eigenlijk best brutaal. Achteraf bleek ze in het complot te zitten. De burgemeester vroeg naar mijn vrijwilligerswerk. Van lieverlee viel het kwartje: ik kreeg een lintje.” Vorige week vrijdag vond de officiële uitreiking plaats in de burgerzaal van het gemeentehuis van Vianen. “We werden vanwege corona in groepjes van drie verdeeld. Het ging anders dan anders, maar het was heel feestelijk. Er waren bloemen, de burgemeester voerde het woord; het was een prachtige bijeenkomst.” Elly Heijstek was compleet verrast door de onderscheiding. “Mensen hebben ooit wel eens gezegd: ‘jij verdient ook een lintje, je doet zoveel voor de gemeenschap’. Maar ik heb nooit van mijn levensdagen kunnen denken dat het nog eens echt zou gebeuren. Ik vond het erg leuk, een bijzondere ervaring. Echt een mooie waardering. Het was net of het de hele week feest was. Ik heb zoveel reacties gehad, zoveel felicitaties gekregen. Mensen spraken me aan op straat, het ging maar door.”
Vanzelfsprekend
De Viaanse zelf vindt het ‘heel normaal’ om vrijwilligerswerk te doen. Toen ze een jaar of twaalf was, ging ze in haar woonplaats Aalsmeer ‘op judo’ en als de les voorbij was, hielp ze vanzelfsprekend nog een handje mee. Even logisch was het om later een EHBO-cursus te volgen voor het geval er tijdens het judoën wat mis zou gaan. Na haar verhuizing naar Vianen raakte ze betrokken bij de plaatselijke judovereniging. Dat was het begin van een indrukwekkende lijst van vrijwilligerstaken die ze vanaf 1995 vervulde: vrijwilliger bij Gehandicaptensport Vianen, judolerares en dojo-assistent bij Sport en Bewegen, activiteitenbegeleider bij Zorgboerderij de Huiberthoeve in Hei- en Boeicop, fondsenwerver en secretaris voor Stichting de Iris/Zorglandschap Bloemendaal en collectecoördinator voor Handicap. Nl en het Oranjefonds. Daarnaast was ze vrijwilliger bij de Harley Davidson Club in Nieuwegein en de Stichting Cultuur en Theater Vianen. “Op een gegeven moment stopte ik met werken. Ik vond het leuk om anderen te helpen Van het een rol je dan in het ander.” Nu is ze nog actief voor de Stichting Iris, geeft de jeugd judolessen van Sport en Bewegen en organiseert voor Handicap.Nl de collecte in Vianen, Hagestein, Hoef en Haag, Lexmond en vanaf volgend jaar in Leerbroek.
Het ‘lintje' is zeker geen aanleiding om met vrijwilligerswerk te stoppen, lacht ze. "Ik vind het fijn om me in te zetten voor groepen die een steuntje in de rug goed kunnen gebruiken. Je geeft zelf wat en je krijgt er ook veel voor terug. Ik geniet van de contacten met mensen. Het kost tijd, maar het is zo leuk. Het is mooi om iets te doen waar een ander plezier aan beleeft.”
André Bijl