Olympische Spelen ultieme droom
‘Onbeschrijfelijk als het lukt'
regio • "Na zo'n succes zit ik echt op een roze wolk." Gewichtheffer Sanne Bijleveld (27) is Nederlands kampioen gewichtheffen in de klasse onder 59 kilo. Ook is ze nationaal recordhouder trekken en stoten in deze sport. Onlangs werd ze elfde op het Europees Kampioenschap (EK) in Moskou, een ongekend succes voor een Nederlandse atlete.
De geboren Heukelumse – een paar jaar terug verhuisde ze naar Utrecht – begon pas in 2018 met gewichtheffen. “Daarvoor was ik vooral bezig met CrossFit. Gewichtheffen was mijn favoriete onderdeel. Dat ging erg goed. Bovendien wilde ik graag in wedstrijden op internationaal niveau uitkomen. Vandaar dat ik de overstap naar het gewichtheffen heb gemaakt.”
Drie jaar later blijkt dat een doorslaand succes. “Ik vind het zo ontzettend leuk. Het is een technische sport. Je moet het in een ‘split-second’ goed doen. Geweldig als dat lukt. Bovendien is het een uitdaging om het steeds beter te doen. Je kunt altijd voortborduren op je laatste prestatie. Gewichtheffen is een heel meetbare sport. Je ziet meteen of je vooruit gaat of niet.” Het leven van Sanne Bijleveld is inmiddels compleet verweven met haar sport. “Ik heb rechten gestudeerd. Ik ben inmiddels twee jaar klaar met die studie. Ik hoop er in de toekomst wat mee te gaan doen, maar voorlopig ben ik full-time met mijn sport bezig. Buiten coronatijd train ik bij CrossFit Gym ‘Unscared’ in Utrecht. Ik train acht keer per week. Op maandag, woensdag en vrijdag twee keer, op dinsdag en zaterdag een keer en op donderdag en zondag houd ik rust. Een training duurt twee tot drie uur, dus dat is al gauw 20 uur per week. Daarnaast zijn er een paar keer per jaar centrale bondstrainingen op Papendal. In de tijd die overblijft, geef ik bij UnScared lessen en trainingen in gewichtheffen. Ik werk op de dagen dat ik rust houd of maar een keer train. Mijn hele leven staat op die manier in het teken van de sport.”
En dat gaat voor Sanne verder dan intensief trainen alleen. “Ik let erg op wat ik eet. Ik moet me er goed bij voelen, bovendien moet het voedsel mijn herstel bevorderen. Daarnaast houd ik mijn gewicht goed in de gaten. Ik kom uit in de klasse onder 59 kilo, dus moet mijn gewicht op peil blijven. Ik drink geen alcohol en ga niet uit.”
'Mijn resultaten zijn een extra motivatie om er vol voor te gaan'
Sponsors
Sponsors heeft ze niet. “Daar ben ik wel naar op zoek, maar dat blijft een lastige zaak. Gewichtheffen is maar een kleine sport. Wel werk ik samen met een firma die producten – zoals eiwitten – levert. Dat helpt ook al. Ik kom door mijn prestaties langzaam maar zeker ‘in the picture’. Ik doe er alles aan om in 2024 naar de Olympische Spelen te gaan. Een uitdaging om voor die tijd een sponsor te vinden die mij financieel steunt. Nu focus ik me voor 90 tot 95 procent op mijn sport. Ik zou me het liefst helemaal concentreren op het gewichtheffen om zo het maximale uit mijn mogelijkheden te halen.”
Furore
Bijleveld maakte snel furore in haar nieuwe sport. Binnen drie jaar hoort ze bij de Nederlandse top. Ze is kampioen van Nederland in haar gewichtsklasse en heeft ook de nationale records trekken – 85 kilo – en stoten – 105 – kilo op haar naam staan. “Bij de training haalde ik op dit onderdeel al 110 kilo, dus er zit nog meer in.” Ook bij de gewichtheffers gooide corona roet in het eten. “In februari 2020 deed ik voor het laatst mee aan een wedstrijd. Het Europees Kampioenschap werd afgelast en trainen in de ‘gym’ kon ook niet meer, al mocht er op een gegeven moment wel buiten worden getraind. Ik kon een eigen trainingsplek regelen waar ik gewoon door bleef gaan, al voelt dat wel anders. Ik zoek voor het ‘groepsgevoel’ daarom zoveel mogelijk aansluiting bij andere sporters.”
Europees Kampioenschap
Eerder deze maand deed ze mee aan het EK in Moskou, waar ze zich vorig jaar via het Nederlands Kampioenschap voor plaatste. Dankzij een crowdfundingactie en een bescheiden subsidie van de gewichthefbond bekostigde ze haar reis. “Jammer genoeg kon mijn eigen coach niet mee, wel was er steun van de bondscoach die veel dingen regelde.”
De Heukelumse presteerde uitstekend. “Bij het onderdeel trekken scoorde ik 85 kilo. Daar was ik superblij mee. Bij het stoten bleef ik steken op 105 kilo, terwijl ik eigenlijk op 110 kilo hoopte. Daar was ik niet echt tevreden mee. Maar ik heb genoten van de ervaring, zo vet om daar te staan. Dat is een enorme stimulans om door te gaan.” In totaal eindigde Bijleveld als elfde. “Voor Nederlandse begrippen is dat een uitstekend resultaat, ik hoorde dat in 1998 ook iemand op die positie eindigde, daarna altijd lager. Ik kreeg zoveel mooie reacties, ook mijn sportschool leefde mee, een prachtige ervaring.”
Ultieme droom
Deze periode doet ze een stapje terug. "Ik doe het even wat rustiger aan. Al train ik wel door. Ik bouw nu rustig op naar het volgende evenement. Hopelijk kunnen er binnenkort weer wedstrijden worden gehouden en anders mik ik op het Wereldkampioenschap in november. Al is nog niet duidelijk waar dat gehouden wordt. Het stond gepland in Peru, maar waarschijnlijk wordt dat nu Georgië.”
En over een paar jaar ‘wachten' de Olympische Spelen in Parijs. "Dat is mijn ultieme droom. Ik heb nu gezien wat mijn mogelijkheden zijn. Mijn resultaten op het EK zijn een extra motivatie om er de komende jaren vol voor te gaan. Ik wil verder groeien, steeds beter worden. En dan: naar de Olympische Spelen.”