Hoe avondklok jongeren beïnvloedt
'Ongelukkig en gevangen'
vianen • Afstand, zelfisolatie en koude feestdagen. Voor velen voelt het als de zwaarste winter ooit. Ook voor jongeren. De avondklok heeft dat gevoel alleen nog maar versterkt. Om vijf voor negen snel naar binnen rennen, om jezelf vervolgens op te sluiten tot de volgende ochtend. “Precies nu we in de bloei van ons leven zijn.”
“Het voelt voor veel jongeren erg uitzichtloos.” De nieuwe maatregel vindt student Kayleigh,19 jaar uit Vianen, heel zwaar. “De laatste avondklok is in de Tweede Wereldoorlog geweest dus het voelt best gek. Ook al ging ik ‘s avonds niet per se naar buiten, het ontneemt toch een stuk van je vrijheid. Om nog met één persoon binnen te zitten en een wijntje te doen, dat was nog de enige houvast die ik had na school en werk. Nu dat ook is weggevallen, is dat wel heftig."
"Ik merk dat ik meer down ben dan normaal en mijn negatieve gevoelens nergens in kwijt kan", vervolgt Kayleigh. "Ik ben heel erg een social butterfly en deed veel leuke dingen. Nu na negen uur doe ik eigenlijk vrij weinig, ik merk dat mijn productiviteit erg omlaag is gegaan door corona. Ik heb nu meer het idee van: 'wat is het nut eigenlijk nu?' Ik doe vrijwel niks waar ik echt heel veel energie uit haal of echt trots op ben. Dus af en toe denk ik wel van: 'wat ben ik nou aan het doen met mijn leven en waar doe ik het eigenlijk nog voor?' Dat is wel heel lastig.”
De druppel
Jasira, 19 jaar uit Vianen, zit er helemaal doorheen. Overstuur vertelt ze hoe corona alles voor haar verpest. “Er is geen einde in zicht en we weten allemaal niet wat ons te wachten staat. Het duurt al een jaar.” De avondklok is voor haar nu de druppel. “Ik voel me inmiddels elke dag heel naar, zit 24/7 thuis, heb nergens meer zin in, mijn slaapritme is helemaal omgegooid en ik heb geen geld omdat er geen bijbaantjes beschikbaar zijn.”
Nadat de wijzer negen slaat, zit Jasira nu vooral thuis met haar vriend, filmpjes kijken bijvoorbeeld. De lockdown en avondklok hebben ook invloed op haar relatie. De nieuwe maatregel is namelijk niet het enige waar zij zich aan begint te irriteren. “Je zit natuurlijk de hele tijd op elkaars lip thuis, waardoor je je ook gaat vervelen of sneller discussies krijgt over van alles. Ik mis het om er even uit te kunnen en samen wat te doen. Feestjes met vrienden, shoppen of festivalletjes bijvoorbeeld.”
'Ik vind online lessen verschrikkelijk en voel me rot'
Depressies
Ook Sanne, 19 jaar uit Vianen heeft veel last van de avondklok en denkt dat het voor jongeren meer nadelen heeft dan voordelen. “Het is echt niet goed om zo lang en veel binnen te zitten, zeker niet als je zo jong bent en we al zo lang afstand moeten houden. Het zorgt veel voor depressies, ik zie het bij mezelf en om mij heen gebeuren.”
Daarnaast denkt zij niet dat het veel nut heeft. “We zoeken elkaar toch wel op, veel jongeren gaan nu voor negen uur naar elkaar toe en blijven dan bij elkaar slapen. Ik ook.”
Demotivatie
De wijzers slaan twaalf uur in de middag. Zittend achter het raam in haar slaapkamer kijkt de 21-jarige Aoife uit Leerdam naar het regenachtige weer. Ze is een eerstejaars student. Op haar schoot ligt haar laptop waarop ze online college krijgt. Maar concentreren? Dat lukt bijna niet. Alles waar ze op dat moment aan kan denken zijn haar vriendinnen, grappen in de collegezalen, daten en dansen in de kroeg. Haar oude sociale leven is allemaal in één klap weggevallen. Ingeruild voor een slaapkamertje en zelfisolatie. Een eenzame periode. “Ik word er verdrietig en lamlendig van”, zegt Aoife. “Ik vind het verschrikkelijk die online lessen en voel me rot. Heb vooral stress omdat ik erg achter loop. Tijdens online lessen kan ik geen verbinding maken zoals op school. Daar heb je het gevoel dat je het met zijn allen doet. En dan heb je een soort groepje, een bubbel waarin je samen studeert. Die bubbel, dat is jouw focus. En nu zit ik helemaal alleen thuis. Ik kan daar niet mee omgaan.”
Dagbesteding
Aoife kan zichzelf er vaak niet toe brengen om aan haar studie te gaan en ziet dat zij heel erg gedemotiveerd raakt. “Het schoolgebouw is nu mijn slaapkamer, waar ik ook slaap en tv kijk. Het is veel makkelijker op school met al je klasgenoten. Je praat tussendoor met elkaar over opdrachten en kunt sparren, dat is er nu niet.” Toch is er nog wel een lichtpuntje. Aoife heeft geluk want zij heeft een hond. Dus zij kan haar avondwandelingetje na negen uur toch nog maken. Hoogtepunt van de dag! Maar toch mist zij het wel om een avondje naar een vriendin toe te gaan. Hoe zij haar dagen nu meestal besteedt is: veel wandelen, tv kijken, kamer herinrichten, koken, piano spelen of even maskertje opdoen en nagels lakken. Allemaal binnen. Niet precies hoe zij haar 21ste jaar had ingeschat.
Aoife is ontzettend blij dat de problemen onder jongeren worden besproken. En dat zij nu gehoord wordt. Dat gebeurt veel te weinig, vindt ze. "Dit is voor ons jongeren de belangrijkste en meest bepalende periode uit ons leven. De tijd om dingen te ontdekken en de basis voor ons leven te maken. Om te kiezen wat je wil gaan doen met je leven en jezelf te leren kennen. Wij zitten nu in het eerste jaar van onze studie en ik ken de meeste van mijn klasgenoten nog niet eens. We kunnen niks.” Dat gezegd hebbende pakt Aoife de hondenriem uit de kast en geniet even van een rondje met haar hond.