Afbeelding

'Wat ben ik trots'

Even voor acht uur ’s morgens schiet ik wakker. Donderdag is normaal gesproken mijn vrije dag, maar vandaag even niet. Vandaag ga ik hopelijk veel leerlingen blij maken met hun examenuitslag. Ik pak direct mijn telefoon en open Examenblad in de hoop dat de N-termen er al op staan. Ik moet een paar minuten wachten en zie vervolgens 1.3 voor Nederlands (havo) in beeld staan. Dat is positief voor mijn leerlingen!
Niet iedereen heeft vanmorgen kunnen uitslapen. Een aantal collega’s zit al sinds het eerste uur klaar om te bepalen of de leerlingen geslaagd zijn. Dit jaar zijn er eenmalig wat regels veranderd ten opzichte van eerdere examenjaren: leerlingen mogen eventueel een vak wegstrepen, zodat het cijfer niet meetelt voor het gemiddelde en ook mogen ze twee vakken herkansen in plaats van een. De uitslag bepalen heeft dus nog iets meer voeten in aarde dan in niet-coronajaren.

Als ik aan het begin van de middag op school arriveer, hangt er een opgewonden sfeer. Het is duidelijk dat de examenuitslagen binnen zijn en dat de slagingspercentages goed zijn. Teamleiders en docenten lopen met een grote lach op hun gezicht. Onze leerlingen hebben het goed gedaan na een coronajaar!

Na de vaststellingsvergaderingen, waarin met het docententeam wordt besproken welke leerlingen zijn geslaagd en welke leerlingen mogelijk nog moeten herkansen, is het tijd voor de beroemde telefoontjes. Mijn gezakte mentorleerlingen hebben gelukkig allemaal nog een zeer reële kans en dat geeft de burger moed. Dan is het tijd om de geslaagden te bellen, een taak waar ik het hele jaar al naar uitkijk. De reacties aan de telefoon lopen uiteen: sommige leerlingen vallen er stil van, andere lijken het niet te geloven en vragen of het echt waar is en een enkele leerling barst in huilen uit. Als laatste mag ik Jochem, bekend van de columns, bellen. Dat hij geslaagd was, wist hij eigenlijk al, maar dat hij bedrijfseconomie, zijn minst favoriete vak, zo goed gemaakt heeft, komt als een verrassing.
Ook Jochems medecolumnisten Seraja en Carlijn zijn glansrijk geslaagd. Als de feestvierende leerlingen 's middags op school komen om hun voorlopige cijferlijst op te halen, kan ik ze echt feliciteren. Wat ben ik trots op ze! Een enkele leerling deelt champagne uit, de cijferlijsten worden vergeleken, felicitaties vliegen over en weer en er wordt veel gelachen en gejuicht. Ze hebben het toch maar mooi gedaan!

Maaike Kerkhof