Laatste SE-toets ooit
Afgelopen woensdag was mijn laatste SE-toets ooit, als het goed is. Zoals altijd zit de toetsweek niet alleen vol met zeven of acht toetsen, maar ook vooral met heel veel spanning en stress. Je moet je elke dag maar weer tot leren aanzetten voor de volgende toetsdag. Deze toetsweek was dat wel weer nét wat lastiger, omdat de zon ineens besloot te gaan schijnen. Dat warme weer was niet direct een uitnodiging om toch maar weer de hele dag achter je bureau in je kamertje te gaan zitten. Het is wel een gek idee dat dit na alle jaren op de middelbare school toch echt je laatste toetsen waren. De cijfers stromen nu langzaam binnen en ook al zijn die soms wat beter en soms wat minder, het zijn je laatste cijfers. Je gemiddelde zal hierna niet meer veranderen en je gaat met dit cijfer gewoon je examen in. Nou ja.. tenzij je gaat herkansen natuurlijk. We hebben over twee weken nog herkansingen voor als de cijfers tegen vallen, dus dat geeft mij wel een prettig gevoel.
Aanstaande dinsdag starten de examentrainingen. We moesten ons hiervoor een aantal weken terug online inschrijven en iedereen stond om 17:00 uur precies in de startblokken voor één van de twaalf plekjes. Achteraf bleek dat er gewoon meer plekjes konden komen als er veel animo was, maar op dat moment brak de discussie in onze groepsapp wel los. ‘Iemand die een 9 staat moet zijn plekje opgeven voor iemand die onvoldoende staat’, werd gezegd. Dat was even wat minder. Ik hoop dat de examentrainingen zelf wat minder stress opleveren dan de inschrijvingen ervoor. Het besef dat de examens dichtbij komen, hakt er wel in. Ik moet nu toch echt al mijn samenvattingen van de afgelopen jaren weer verzamelen en beginnen met herhalen.
Vrijdagmiddag had ik een afspraak staan om even als beloning 20 minuutjes te mogen winkelen bij de Action. Met een goede vriendin stapte ik op de fiets en gingen we door de kou naar Arkel. Ik kwam uiteindelijk niet alleen terug met de onnodige troep, maar ook nieuwe pennen, een geodriehoek en een woordenboek. Dat examen blijft dus toch echt in mijn achterhoofd zitten.
Ik hoop heel erg dat er toch nog een leuke afsluiting mogelijk is, zoals het welbekende gala en de diploma-uitreiking... Moet je nagaan, ik kijk niet eens uit naar een feestje, maar juist om een avond naar docenten te luisteren die ons de hemel in prijzen na ons corona-examenjaar. Dat lijkt me nu super. De aankomende weken zal dus vooral heel veel leren zijn met in het achterhoofd de hoop op een leuke afsluiting wanneer we allemaal geslaagd zijn.
Carlijn Rijneveld